ZAMAN ADLI SÜLÜK

Üzerime,
Yalnýzlýðýn
Durdurulamaz silindiri
Geliyor.
Çaresizliðin
Gevrek kahkahalarý,
Sinsi yýlandýr
Sokulur uykularýma.
Umutlar,
Gecenin
Baykuþ yuvasýnda,
Aðlamakta.

Alacakaranlýk Kuþaðý,
Bilinmeyen þarkýlarýný
Dinletir.
Kulaklarým týkanýr,
Ufkuma;
Kara perde iner.
Kaybolup gitti,
Renk cümbüþleri
Güzelim o saf günler.
Zaman;
Olmuþ aç bir sülük,
Ýliklerimi de emer...



(30.1.2006 tarihli 5. þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın: