Artemis, bu mýsralar sana...
Kendine bile itirazlarýn var aþktan yana
ruhun örselenirken cennet rüyalarýnda
aldanýþlarýn var
senin dahi bilmediðin
arsýz vakitlerin parmak uçlarýnda
kederin beyaza borçlu seviþlerinde
fuþya irkilmeleri sarar bedenini
sokaðýnda bir ayin
her köþe baþýnda mýzýka sesleri
geliþimin muþtusu þu yaðan yaðmur
kekeme bir adým atarken yurduna
siyah aðrýlar gözlerime doluþur
karartýlara gebe ütopyanda
özlediðin çiçek olur yüreðim
ama özlemediðini bilirim her defasýnda
itiraz edersin yanýtsýzlýðýn aðlarýnda
affetmez hiçbir sanrý
savruk kalýr tariflerin
aþk gocunur ardýn sýra
gitme zamanlarýný andýran hüzünle
tutunurken ismin göz kapaklarýma
bulutlarýn isyaný olur kýyýlarým
i mgeler diz çöker uçurumun kenarýnda
hatýrasýz bir uðultu kovuðunda
yaralar zaman
isyan baþlar
an be an
iliklerimizde çürürken hülyalar
aþka küs kalýr mabedinde her bahar
hüzün uykusuna dalýp gönlün
eser mum tutmuþ dip kuyulara
mavinin rüzgarý olur aldanýþýn
tutmak istesem uzaklaþýr hayalin
yakýlýr bende olan tüm kitaplar
bir yaprak düþer pencerenden
aldýrýþ etmezsin
sen de bilmezsin
alýp saklamazsýn koynunda
itiraz edersin her defasýnda
sema varsaydýðým yanaklarýndan
bir yýldýz kayar da o vakit
aþka gel/me dersin
irkilmelerinin coðrafyasýnda
oysa akan bir damla yýldýzýnda
bin nüsha aþk saklýdýr
deliþmen arzularýma ait
tütsülü sabahlarýmdan
ne kadar borçluda kalsam ölüme
aþk için gitmeler memnu deðildir
sen itiraz ederken
ben her gün seni beklerken
karýnca duasý mýrýldanmalarýnda
…