Kim biliyordu ki, her gün sükûnetsiz
senden intihar giriþimlerimi
Sabahýn elleri ceplerine sýðýnmýþken
dilimde kaç mevsim öldürdüðüm meçhûl,
sancýlý bir sabahýn kýzýlý düþer avuçlarýma.
Kýyýya vurunca düþler
lodosunda kaybolan gençlik,
sayýsýz þarap þiþesinde parmak izlerin
sana baðýþlanmýþ en yekün sadakamdýr
hüküm giymemiþ onca gün/ahlar.
Haziran’dý saçlarýmý öpen rüzgârýn adý
ne zaman toprak koksam,
bilmediðin bir lehçede aðýdým olur sana
kifayetsiz kelimeler toparlarken
aklýma asýlý kalan virgülleri.
Þimdi herþeyi alýp gecenin koynundan
þakaklarýndan öpüp ayrýlýðý
avutup unuttuðum tüm yarýnlarý
isimsiz kalan tüm þiirleri
asýyorum kirpiklerime
Hükümsüz uçurumlarda gezinen
tavafýný yitirmiþ ücralarýnda
cenin düþüyor anne rahmine
z/amansýz...
Siyahinci /Y. Þ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.