DEPREM
Sýcak ve sýradan bir günün gecesiydi istanbul
saat üçü gösterdiðinde akrep
yarý kýyametti etraf
çýðlýklar arþý aþýndýrdýðýnda
nice bedenler kayboldu,genç yaþlý demeden...
Yerle gök bir olmuþçasýna
kýzýla çaldý mavilikler
nice eller kaldý toprak altýnda
ve nice yarým kalan hayaller yok oldu
kimi oturuyor, kimi uyuyordu
vakit tamam ve ruhlar göç etmeye hazýrdý...
Kimse kimseyi görmez ve tanýmaz iken
azrail kapýda, ölüm baþucumuzdaydý
17 AÐUSTOS’tu adý
sanki toprak ananýn isyaný
söndü ýþýklar birer birer
sahipsiz kaldý nice kimseler
kundaktaydý minik bebekler...
Adý depremdi soyadý yýkým
yandý yürekler, söndü ocaklar
geçmedi saniyeler
girdi topraða bedenler
zamansýz geldi ölüm, giyildi beyaz kefenler
geriye kalan öksüz ve yetimler,isimsiz kentler...
((17 AÐUSTOS 1999 DEPREMÝNDE HAYATINI KAYBEDENLERE ALLAHDAN RAHMET YAKINLARINA BAÞ SAÐLIÐI VE SABIR DÝLÝYORUM..))
SÝYAH ÝNCÝ/YASEMÝN ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasminsiyahinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.