Çınar Ağacı

Nazlý, nazlý çaðlýyor’ da bir pýnar,
Gelen içer, giden içer suyundan,
Baþucunda, ona hayran bir çýnar,
Sesler çýkar yel esince dalýndan.

Gövdesi var, bir göresin çýnarýn,
Baþ tacýdýr, kývrým, kývrým yollarýn,
Hem aðacý, hem süsüdür daðlarýn,
Çok serindir, huzur veren gölgesi.

Osmanlýnýn si mgesidir, çýnarlar,
Çok olurdur, kök dibinde, pýnarlar,
Geçen yolcu, yorgun düþer uyurlar,
Gölgen olsun, sen de uyu dibinde.

Kök salardýr, sular çýkan topraða,
Saðlam olur, sap yaparsan nacaða,
Çivi geçmez, vursan çaksan saplýða,
Dað baþýnda, baþ tacýdýr ormanýn.

Ömrü uzun olur, onun yaþarken,
Þarký söyler rüzgâr, dalda eserken,
Hazan gelsin, sarý yaprak düþerken,
Çok yakýþýr her bir yaprak çýnara.

Bol olurdur, sular akan derede,
Dallar sarkar, daðlar aþan derede,
Fýþkýn olur, boydan büyük selede,
Yuva yapar, bülbül bile çýnarda.

Yola çýktým, ortasýnda yoruldum,
Çýnar gördüm, gölgesine kuruldum,
Yemek yedim, tam dibinde uyudum,
Melhem oldu, yorgunluða gölgesi.

Sular akan, ýrmak boyu taþlýktýr,
Çýnar benim, en sevdiðim aðaçtýr,
Nerde görsem, onun yeri sulaktýr,
Kral derler, ormandaki çýnara.



A.Yüksel Þanlý er
13 Haziran 2011-06-13
Antalya.
imza












Sosyal Medyada Paylaşın: