ZIL(51)

qum qovur qum yeləyin sazýný aldým kiməkim;
köklədim zil devinəngin çaný çalýdým kiməkim.

bir daþýndaþ quru verdim yüçə səs söz ara bir,
ən uzaq daðlara þimþək səsi saldým kiməkim.

bu soraq vurðusu vurðun əridir an vuruðu
paya pay düþdü sar, aldým be saraldým kiməkim.

sarýlýq olsada yetginlik ama sev çinərək,
yubanýldým dəyərin gildə bunaldým kiməkim.

mən öd olmuþ demə öd mən çaðý us körpə günü,
dörd ayaq yön þütüyür yöndə qocaldým kiməkim.

bəlkə bilmir hələ mən topladýðý bilməzini,
nərduvan qýldý zaman yerdə ucaldým kiməkim.


M. Ərðəvan

DIVAN-I ƏRÐƏVAN(51)


Sosyal Medyada Paylaşın: