ACILARINI NAKLEN YAŞAMAK
içimde ormanlar yanýyor
çatýr çatýr ,
çayýr çayýr ateþ yüreðim,
ve ben bir yanýmla üþüyorum,
titriyor yüreðim.
Bir yaným da bitiyor ,için için hüzünlerdeyim.
Kanayan yaralarým var demir çubuklarla deþiliyor.
Bir yaným narkozda sanki ,uyuþmuþ bir þey hissetmiyor.
Bir yanda can çekiþiyor ölüyorum ..
içmde büyük gürültüler kopuyor çýðlýklar atýlýyor ,
ben ýssýz bir gece gibi ,bir yanýmla sessizliði dinliyorum..
suskunum ,
sakinim,
içimde bunca þey olurken ,
hüzünlü bir müzik çalýnýyor kulaklarýma ,
bedenim hüzünlü bir raks tutturmuþ.
Aðlayamýyor gözlerim,
bedenim aðlýyor dansýyla,
hüznüm aðlýyor ince ince...
Rüzgar esiyor uðultulu arada,
bazen sýcak, bazen soðuk.
Dönüyorum uçuyorum,
savruluyorum oradan oraya,
bir aðacýn dalýndayým,
bir deniz kenarýnda,
bir daðýn yamacýnda,
bir yerin dibinde karanlýk bir oda da,
bir gökyüzünde bir bulutun üzerinde.
Herþey siliniyor arada,
ben yok oluyorum,
uyutulmak çare olmuyor acýlara.
Bedenim uyusada, beyin’inimi uyutamýyorum,
bunun için uyanmalýyým,
acýlarý naklen yaþamalýyým,
bir daha izlememek için,
bilinç altýna kayýt yaptýrmamalýyým.
Korkularýmý korkutmalýyým,
ve ben....
korkularýmdan kaçarak deðil,
onlarý kovalayarak kurtulmalýyým.
V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.