Ankara Bir Yolculukta
Ankara Bir Yolculukta
Ankara sabahý gökleri kadar üþümüþüm
hatta Ankara pazar sabahý gökleri hüzünlülüðü bu
apartmanlar “buradayým gerisinden bana ne” der gibi
açýlýp saçýlmýþ hayat kendi içine kapanarak
bazý þeyleri örtmek daha da açýyor gerçeðin üstünü
kimi televizyon izliyor yarýný asla düþünmeyerek
oda loþ bu bir küçük burjuva olmalý rahatýna düþkün
kimi seviþmediðini bile bile seviþiyor aklýnda hala çocukluðu
Ankara sabahý gökleri sýra bulutlu ince ince çizik çizik
radyoda yurttan sesler devletin köylere uzanan sesi
komplekssiz bir ses türkü okuyor orta anadolu’dan
uykusuzluk serse miyim ama böyle düþünmek mutlu ediyor beni
ben Ankara’dan ne zaman böyle geçsem huzurluyum
yalnýzsam eðer ve bir yolculukta
pencerede
ileride bugünle ilgili hiçbir þey hatýrlamayacak bir çocuðun
açlýk kokulu nefesi
annesi mutluluk aramaktan ve beklemekten utanýyor olmalý
yoksa neden bu suskunluk
neden þefkatli kalýn ellerde bu boynu bükük arzu
ve ayný korkunç korku sosyal yalnýzlýktan
kocasý için övünç kaynaðý olmalý
Ankara pazar sabahý
gökler sýrnaþmayý sevmiyor bugün
bozkýrlý þanssýzlýðýmýza
köylerin daðlara kaçmasý bizim suçumuz mu ki
taþ evler
aðaçsýz okullar
özenle bekleyen traktörler
ve ben nedense mutsuzluðumdan utanmýyorum
gözlerim bir çocuk arýyor bu çorak suskunlukta
yaþam umarsýz bir gamzede yeþerir mi ki
yolculuðumuzu sevdim Ankara
ben kentlerden sadece geçmeyi severim
aþk kadar kavuþmak da tesadüf olmalý…
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.