Kenarda

Kenarda

kollarým gecikmiþ yaðmurlara sarýlýnca
anladým bittiðini çocukluðun
sen kýsacýk yollara yolculuklara teslim
ama ben hala çocuðum yollarý düþünmeyecek kadar
kenarda kalmýþ bir þýmarýklýk düþkünlüðü bu
uzun süreli uzak arkadaþlýklarýn ötesinde
ay ýþýðý yorumlu
ateþli ve öksürüklü gece terlemeleri kadar yalnýz...

sadece annemi üzmemeye dikkatliyim dýþarýlarý gözeterek
evden kaçmaya gerek yok ama yine de pencereler açýk uyuyorum
çünkü hiç büyümedim çoðalan hüzünlü þarkýlarým hariç
sözüm ona kirli þehir ýrmaklarýnda çimmiyor saçlarým
ama göl ve aðaç kokusu duymazsam aðlýyorum köþe bucak...

benliðim çamurlu kapý önlerinde göðün grisine tutkun
kömür ve çam isi kokularýnýn içinde hayatý özlem belledim
temmuz dolu kaldýrýmlarda gözlerim kýsýk ýslýksýz yýlgýn
boþ ve komik hayallerime bandým simit kokularýný cýpcýlýz
canýmýn sýkkýnlýðýyla okuduðum kitaplara el açtým
aç karnýna piknik yaptým kýr yeþili umutlarla
yokum buralarda...hiçbir yerde...denizlerden utanýyorum
ölmeyeceðim...yokluðumu onaylayacak tanrý sadece...

acý serin bir düþ gibi dayanýyor kapýma
gece demekten korkuyorum
mehtaplý ayrýlýklardan öte gözümün önünü göremiyorum
geçmiþ seslerden uzak aðýr kokulu salonlarda kaybolacaðým sanki
konuþmaya mecalim yok aþklarým tutanaksýz
toprakla sonsuz seviþmek için mezarýma soyunacaðým...

sýnýrý aþýlmamýþ hayatlarda dolaylý dokundum sýcaða
kan gibi bir manzaranýn karþýsýnda ölüme hakaretler yaðdýrdým
ürktün...anlamadýn...eþiðini incitmeden kaçmak istedim
masalar kirli sandalyeler ýslak ben çok eskiyim
boðazýmdaki düðüme söz geçiremiyor zaman
ben zamana
kuþ yürekli bir nabýza yakýn kalarak gitmek istiyorum
ayaða kalkmadan yürümeden koþmadan
bütün sözlerden ve sözcüklerden uzak...








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: