Artýk kanayan kaldýrýmlarýn üzerinde, sonsuza yol alýyorsun..
Ellerin, kimden ödünç aldýðýn umutlarý saklýyor Ve kimler seninle umudu yarýna savuruyor? Onbinlerce cevapsýz sorunun ruhundaki sarsýntýsý, neden hala seni yok etmiyor?
Tükenmeyi dilerken, nasýl birden bire karanlýðý yýrtan gücünle, dikiliyorsun ayaða.. Meydan okuyorsun .. Hayýr! hayata yada insanlara deðil .. Senin savaþýn kendinle iþte bu yüzden en çok kendini yaralýyorsun..
Yaralarýndan kutsal sancýlar yaratýp, parmaklarýnla kaybolmuþ ruhlara sunuyorsun.. Teker teker çarmýha geriyorsun düþleri.. Sosyal Medyada Paylaşın:
azeyy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.