Sarı

Güneþ,bizi de götür doðduðun yere
Dallarý yaralý aðaçlar nasýl büyürse
Çiçekleri de öyle açýyor buralarda
Yaralý

Uzun sürmüyor dökülmesi
Kýrýlan dallarýndan kendi gölgesine
Hýzlýca ama çok aðýr

Ak kanatlarý rüzgar’a kapýlýyor burda güvercinlerin
Yana yakýla dilsiz kalýyor aðaç dallarý
Sararmýþ,incelmiþ,kurumuþ
Bir bir kayýyor yýldýzlar

Onlar uzatmak istedikçe dallarýný sana
Bir çiçek daha düþüyor gölgesine
Boþalýyor mazi
Odalar aðzýna kadar deniz
Hýrçýn ve dalgalý
Gün günden fýrtýnalý

Güneþ, bizi de götür doðduðun yere
Buralarda ekmek yerine
Umutla besleniyor yaldýzsýz kapýlar
Masalar, sandalyeler, tabaklar
Zincire vuruluyor ýþýksýz odalarda
Oysa çatallarýnýn az ucunda
Bir çocuk gülümsüyor hala

Kesmese o kör olasý býçaklar
Nefeslerde saklý bir hançer
Etrafýnda yýkýk duvarlar
Usul usul çatýrdýyor hayat aðacý
Çiçeklerini döke döke
Hýzlýca ama çok aðýr

Güneþ, bizi de götür doðduðun yere
Sen buralara ulaþana kadar
Çok sert geçiyor sabahlar buralarda

Sanki akþamlar farklýymýþ gibi
Gökyüzü birden kararýyor
Yaðmurlar birden boþalýyor

Birden baþlýyor camlarý dövercesine kar
Derin çatlaklardan sýzýyor içeri
Alýp götürüyor umutlarý peþine takarak
Paslý vidalar çakýlýyor
Eðreti ellerden kalp duvarlarýna
Sývanýyor hiç durmadan harcý yalnýzlýklarýn

Güneþ, bizi de götür doðduðun yere
Buralarda sönmek bilmiyor hiç yangýn
Külüne aldanýyor su
Bilsen nasýl haykýrýyor þairler
Sanki susmasý farklýymýþ gibi
Fýrçalar elinde
Vira boyuyorlar
Maviyi, sarýyý, kýrmýzýyý

Ve ardýnda
Yorgun bir yürek býrakýyor
Hayalin yol haritasý
Gökyüzü susuyor
Hala pusuda bekleyen þafak
Gökkuþaðýnýn ötesinde
Rengarenk bir dünyanýn hayaline aðlýyor
Sana aðarmak için

Güneþ, bizi de götür doðduðun yere
...


Sevilnur Durmaz
Ýzmir



Sosyal Medyada Paylaşın: