Ýyi günde, dost dedin ! yedin içtin, Dostum dediklerinin, ceplerinden, Kötü gününde,o yardým beklerlerken, “Bana ne” ! dedin, sen o gönlünden.
Dost deyip ! ne aradýn ne de, sordun, Sen hep ! kendi, “gönlüne soyundun,” Bir gül ile, “gönül hatýr’ mý” ! sordun ? Demek ki sen, evvelinden de buydun.
“Unutma” devran döner sanada gelir, Bana ne dediðin, o karanlýk günler, “Unutma” sana da, baþkalarý sevinir, Bana nedir dediðin, o baþka gönüller.
“Gel” iyi günlerin, dostu ! dostlarým, Sahip çýkalým, dostumdu dediklerimize, “Gel” kara güne, hayýr diyen canlarým, “Sahip çýkalým “!, o dost bildiklerimize.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.