anadolu

Ben anadolu!...
Asya`nýn nazlý kýzý .
Bereketin, bolluðun ve sevdalarýn diyarý ...
Sevgi ve kin ,
Öfke ve hýrs ,
Savaþ ve barýþ bende anlamlandý .
Bende vücut buldu ruh ,
Tarih benimle baþladý ..



Özgürlük göbek adýmdýr ,
Daðlarýmda ve ovalarýmda ,
Zümrüt yeþilinde
Ve güneþin sihirli renklerinde ,
Rüzgarýn o karþý konulmaz ,
Muhteþem ritminde bir kýsrak olur ,
Fýrat` la yarýþýr ,
Dicle`de dinginleþirim ..
Nemrut`ta kara kartalýn kanatlarýnda
Tanrýlara meydan okurum ...
Eridu`da Gýlgameþ olur,Enkidu`yu ehlileþtiririm ,
Hammurabi olur 282 ile düzen getiririm ...
Tanrýça Ýþtar benimle aþýk atamaz ,
Çünkü özgürlük ve sevdanýn pýnarý benim ..
Çünkü ben Mezopotamya`yým
Asya` nýn nazlý ve biricik kýzý .



Güneþ ;
Önce
Ve en güzel bende doðar .
Yayýlýr çekinmeden ,
Çýrýlçýplak dolanýr gün boyu
Ovalarýmda , daðlarýmda ...
Kah bir kelebeðin kanadýnda ,
Kah yeni doðan bir kuzunun yanýbaþýnda ,
Bazen tohuma duran bir çiçeðin tomurcuðunda
Bazen de Ýzlo`nun doruklarýnda akþamý getirir ...
Vedalaþýrken batýmda ,
Mor gecede ayýn en güzel yüzüne emanet eder beni ,
Ertesi günde buluþmanýn sevgi ve coþkusuyla ...
Çünkü ben Mezopotamya` yým
Güneþin ve ayýn maþuku ..



Ýnsanlarým mert ve sevecen ,
Çünkü benim suyumu içtiler ,
Ekmeklerinde , sevgiyle büyüttüðüm baþaklarým
Ayranlarýnda , sütümle beslediðim ,
Mis kokulu otlarýmýn tadý var ...
Çünkü onlar benim çocuklarým ,
Ruhlarý bende bedenlendi ...
Özgür , maðrur ve sevgi dolu ..



En iyi baðbozumlarý bende olur ,
En iyi þarabý , en tatlý þýrayý ben veririm
Belki de bundandýr ,
Benim topraklarýmda aþk ,
Sevmek ve sevilmek ,
Þarap tadýnda olur ...
Bundan deðilmi ki ;
Babil Kralý Nabukodonosor ,
Sevdasý için Mardin` den Þamran` larla
Þýra akýttý yüzlerce mil aþaðýlara ,
Bundan deðilmi ki ,
Ýskender Zýnnar`a ;
Prenses Fahriyye ve Ravza cennet bahçelere ,
Þad Buhari Mardin`e yerleþir ..
Timur, Kustus, Antonius ve daha nicesi ,
Bu sevdanýn peþinde topraklarýma kan bulaþtýrdýlar ...
Ýhanet ektiler topraklarýma ;
Kelepçe vurdular çocuklarýmýn gözyaþlarýna ...
Daðlarýmda aðaç býrakmadýlar , çýplak kaldým ,
Utanýrým .. ele güne karþý ,
Utanýrým .. aya, güneþe karþý
Çünkü ben Mezopotamya` yým ,
Asya` nýn nazlý ve özgür kýzý ..



Ýbrahim bende doðdu ,
Sin Mabedinde aya ve yýldýzlara yakarýrken doðruyu buldu ...
Zarathustra, Mani ve Yezidiliðe ben ilham oldum ,
Ýlk Hýristiyanlara ben kucak açtým
Lorna ve Anastisiupolis ile , Ýslam` ýn yolunu ben açtým
Dermetinan` da Hacý Kemal ,
Kosar` da Hoca Ýhsan ,Selman-i Pak ve niceleri Ýslam dediler ;
Moþe Bar Kifo , Hanna Dolabani ;
Hammara` da , Deyrulzafaran` da , Mor Mihail` de Mesih demediler mi ?
Ekmeðim , suyum ve güneþim hepsine yetmedi mi ?
Yetmedi mi ? Zeytinim incirim ve narým ..




ps
bunu paylasmak lazim

Sosyal Medyada Paylaşın: