HÜZÜNLER DOĞUYOR GECE/LERİME

Güneþ batar etraf kararýr,
Yýldýzlar sýyrýlýr gizemlerinden,
Bir bir parýldar gökyüzünde,
iþte!.
Bu zamanlarda baþlar hüzünler bende.

Özlemlerim çoðalýr,
Çaresizliðim boynu bükük durur.
Yalnýzlýðým karþýmda kývrýlýr.

Her akþam oluþunda,
Acýlarým yüreðime,
Bir daha
Bir daha
vurur! bende.
Ve bedenim kavrulur.

Bir kýsmýný böyle gecelerde kaybettiðim aklým,
Bir geçmiþe, bir geleceðe savrulur.

Kendiyle bile konuþmak istemez insan bazen,
Kendine bile týkar hislerinin kulaklarýný.
Sessizlik ister susturamaz duygularýný.

Ömrümde kaç geceler geçti böyle?
Her seferinde baþka bir acý.

Güneþli sabahlarý hayel etmekmidir?
böyle gecelerin ilacý.

Zamanýn ilaç olduðu gerçekse eðer, demek
Geceleri çýkýyor ilacýn acý tadý
Ve yan tesiri oluyor uykusuzluðun adý.

Ne yapsam susturamýyorum,
Ruhumdaki bu sessiz çýðlýðý.

Ne kadar ýþýk açsamda etrafýmda,
Yok edemiyorum, bu gecelerde,
Gönlümdeki zifiri karanlýðý.

Güneþler batýyor hayatýmda her gün,
Hüzünler doðuyor gecelerime,

Yalnýzlýklar boðuyor umutlarýmý
Ve ben, biraz daha eksiliyorum kendimden,

Hüzünler yüreðimi delik deþik ederken,
Ýþte!
Böyle zamanlarla,
Ömrüm daha hýzlý tükenirken...
V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın: