Camlarýma parmak izleri fýsýldýyordu
Acýlarýndan gün ýþýðýný aldýrmýþ gibi
Sessizdi gözleri.
Karþýsýna ilk çýkacak baþlangýcý öldürecek kadar
Cani bir masumiyetti.
Beni öldürmesine izin verdim.
Çatlamýþ bir patikayý renklendiren
Sararmýþ çimen tadýnda dudaklarýna tutundum.
Kýrmýzý renkli bir rujla örtülüyordu yolculuðum
Can veriþimdi
Kim dönüp bakardý o an sessizliðe
Cesedim göðüslerinde çürürken
Çocuk olmayý özlemiþti belki de
Aþk kokulu cesedimi
Okyanus mavisine gömmek isterdim
Canýmý yakmasýn o tuzlu su
Nefessizliðimi hissetmeden doymak
Ve bir nokta koymak isterdim hayata
Tüm renkli yosunlarýn koynunda
Aldýrmadý bu sesleniþe
Aynadaki dünümün yansýmasý gibi
Þehir ýþýklarýnýn arasýnda
Simli yaðmurlarla arýnan
Fahiþe köþe baþlarýnýn arkasýndaki gölgeler gibi
Bana benziyordu
Yaralarýný dindiriyordu
Kim dönüp bakardý o an sessizliðe
Çýðlýklarýmý öldürüyordu
Mavi mürekkepli bir cesaretle
Mavi salkýmlarýn dilimde tüm acýlarý dindirdiði
Yeni bir güne uyanmaktý yaþamak
O uyanmadý
Sevmeye dair tüm çabalarým kaybolmaya karýþtý
Unuttum
Aþkta her acý kendi dilinde arýnýyordu
Artýk kimse dönüp bakmýyor sessizliðe
Yangýnlarý beyaz çarþafa dolanmýþ
Süt kokulu bir þehir rüzgarýydý sadece…
Tolga BAÞ