KİTABEM

Aþkýmý ak beze sarýp, gömmüþtüm.
Üstüne mermerden anýt örmüþtüm.
Diyar-ý þarklara varýp, dönmüþtüm.
Alevi dumaný kesip, sönmüþtüm.

Aradýn taradýn sezdim ulaþtým.
Tarumar bahçende gezdim, dolaþtým.
Dinledim, inledin biraz yol açtým.
Bir sönmüþ volkandýn közden paylaþtým.

Küllerin altýndan harlandý ateþ.
Kavurdu savurdu sanýrsýn güneþ.
Sebep ben, acýlar hep sana üleþ.
Olmazdý olmadý bülbülle gül eþ.

Bilirim nafile bu aþkýn peþi.
Yýl ondu, ay güdük, ayýn on beþi.
Sönmemiþ parladý sevda ateþi.
Tutuþtu kaynaþtý bir daha piþti.

Kýrýldý anýtým esrar döküldü.
Ölmeden damardan kaným çekildi.
Kitabem yazýldý, taþým dikildi.
En çok seni sevdim, Allah vekildi.





Sosyal Medyada Paylaşın: