ÜÇ KİŞİYDİK

Üç kiþiydik
Yürüyorduk karanlýkta sesizce
Bir karlý daða doðru
Çökmüþtü daðlara gece
Gölgemizden bile yoksunduk
Gözlerimiz ileride yürüyorduk
Soluklarýmýzý bizden baþka duyan yoktu
Hiç konuþmadan bir hedefe doðru
Yürüyorduk

Üç kiþiydik
Soðuktu kar yaðýyordu
Üþümüþtü ellerimiz yüzlerimiz
Diþlerimiz birbirine vuruyordu
Hiç bu kadar özlememiþtik güneþi
En yüksek tepeye varmýþtýk
Þimdi bir mezar kazýyorduk
Boyun eðmeyen daðlara
Dünyanýn bütün silahlarýný gömmek için

Üç kiþiydik
Sabah olmuþtu ayazdý
Aðzýmýzdan buharlar çýkýyordu
Terlemiþtik soluk soluða
Bir mezar kazmýþtýk karlý daðlara
Dünyanýn bütün silahlarýný gömmek için

Dünyanýn bütün silahlarýný gömdük
Bir gecede, bin tepede, bin kiþi
Sonra...sonra çocuklar sapaný buldular
Derken ok, kargý, kýlýnç
Ýnsanlarýn en süperi,
Barut kokusunu aldý yine.
Tekrar savaþlar... savaþlar...

Üç kiþiydik
Yürüyorduk karanlýkta sessizce
Bir gece...
Kar yaðýyordu bir mezar kazýyorduk
Artýk ölen insanlýðý gömmek için...
Ýnsanlýðý gömmek için.....
Sosyal Medyada Paylaşın: