zaman,hicranla nikah kýlmýþ besbelli þehr-i Ýstanbul’a kara bir peçe sererken efsunlu Ay yüreðim, arsýzca yanýyor ateþi aþkta þimdi ben, sensiz Araf’ýn tam ortasýndayým gecenin en dar vaktinde antik bir saatin pusulasýnda sana geliyorum El – Vedud’um kaldýr beni kara hicranýn rucüsun’dan .. Azrail’in içime attýðý ölüm tohumlarýnýn gazelini durdur cancaðýzým.. beni iki toprak avuca mahkum eyleme Marmara Yedikule zindanlarýnýn en ücra kuyusunda hapiste ruhum ve hayra yormak istediðim düþümün eþðali var göz uçlarýmda dilime maviliðini at cancaðýzým .. âþýk-ý bi kararým her harfim gözlerin eþliðinde anlamlanmaktayken bir bilsen cancaðýzým sensiz bu beden hangi acýnýn pençesinde çýrpýnmalarda.. Ýþte sözler yine sende bütünleþti þehr-i Ýstanbul þimdi avaz avaz susturuyorum içimdeki kýrmýzý rugan ayakkabýlý küçük kýzý ellerinde rengarenk balonlar gözlerindeki tuzlu sularýný sebeb-i belli beyaz duvaklý bulutlarda suretimize yaðan turuncu yapraklar meyil vermiyor Kýz kulesi hicranýn hevesini kýrýyor Haccac-ý Zâlim’e bürünerek vuslata çalýnan iki âþýk’ýz seninle þehr- i istanbul býrak! yaný baþýnda bir lokma geçsin boð-azýmdan yüreðim iþkillensin maviliðinde. Marmara’ya baktýðým an yokluðunun yoksulu hatýrýna damlayan rahmet gözlerimden öpsün cansýzým fiyakalý bir tebessümde simit attýðýmýz martýlar dudaðým(n)ýn kenarýndan sýçrayan izinde .. âþkýn kelamý gece þövalyesini hicranýn sýrtýna býçak dayadý Altýn Boynuz tam ortasýnda iðreti hüzzâm þarkýlarýný silk üzerinden gece þaþýrtma doðru bildiðim yoldan beni.. en doðru yolum sensin þehr-i istanbul maviliðine doðayým hiç ölmemek üzre müsaade et Marmaram! beni kendinle süsle payýný çýkar 32 harfimin sözcük cümbüþünü ben sana kýyamazken cancaðýzým sen kýy yarýnlarýma nikahýný! vuslat anýyla þahlan ürkmeden Boðaz korkma sakýn! bir anne kucaðý kadar masum özlem yanýðý düþlerim sebeb-i kanadýma deðen Þems’in uyuya kalmama izin verme uyursam uyanamam bir daha senden beni düþür nar-ý aþkýna cancaðýzým vakit, sensizliðin sessizliðin cirit attýðý Beyoðlunda bedenim tüm gebe býraktýðýn(m) aðlayýþlarýn arifesindeyken terleme cancaðýzým kanamalý geceler, sýrtýna entari koyarken ben bakarým öksüz ruhuna cehennemin ateþbâz çukurlarýnda kor alevlerde yandýðým yeter ikimizin yerine de þehr-i Ýstanbul sessizdi kalemim senli cümlelerimin sessiz harfleri yüceliðinde geleyim ahu efgan ettirme aþk-ý biçarene! Süleymanî kalemin ah ettiði tüm þiirleri susturayým seninle bismi hü diyen dilim(n)den dökülen cümleler adýna dudaðýmý, dudaðýnla baþ göz et nazýnla yâr o vakit ki kalemimde, yüreðimde âþkýn kanatlarý alevlenir senin masum bakýþlarýnla cancaðýzým göðsümde yüzdürdüðüm fecr gecelerdeki kaðýt gemilerim meleklerin uzandýðý ellerde âþka boyandý þehr-i Ýstanbul’un deliverenleri vuslata gebe bir gecenin tam ortasýnda ben, sen oluyorum her gece... akrep ve yelkovan yüreðime giydirilmiþ prangalarý çýkarma derdine düþtü bendeniz,fikatine gark olmuþ bu sözsüz âþýk doldur kadehime aþk þarabýný kana kana içelim seninle þehr-i Ýstanbul! satýr satýr susalým ayrý kýlýnan tüm âþýklara. kalemden damlarken hûn renginde mürekkeb, sol yanýma yazýyorum senli cümlelerimi ve bir dakikalýk gülüþünün zekatýný ödüyorum ýslak vaveylarda geliyorum sana þehr-i istanbul arýnarak günahlarýmdan birazda Züleyha bedeninde örtüyorum tüm mahrem duygularý dürtüyorum sende kalan yarýmý cancaðýzým Þems’ine deðdiriyorum sevdayý vuslata koþuyorum gelincik gecelerde ism-i nâzýmý okurken ben, seninle har ateþlerde yanar iken þehr-i istanbul hala ortasýndayým Araf’ýn gönlümde seninle el ele dolaþýrken kýrlangýçýn kanatlarýný diktim bir tersi ustalýðýyla kýrýlkanlýklarýmý sana geliyorum El Vedud tengri dualarýmý o’nun üzerine helal eylerken içi yanmasýn uzaktan ab-ý hayat hürmetine.. sevgi doðarken kalbin(m)e býrak gebe kalsýn yarýnda ki bize cancaðýzým. tezatlýða teðet geçiyor özlem yanýðý düþlerim vav haliyle boynum bükük halimi daha beter yokluðun yoksulu etmeden tut ellerimden þehr-i Ýstanbul. maviliðine kaçan saf tutmuþ bir çocuðum. en deli en hýrçýn .. en masum en yalýn halimle zikrimsin tarifsiz bir divaneyim sözlerin mintanýnda sana geliyorum cancaðýzým yüreðimi, yüreðinle sulandýr yeþersin çorak coðrafyamdaki vuslat filizleri bir rahmet harf damlat maviliðinle tel örgülerle çevirdiðim etrafýma sevdiðimi, sevildiðimi þükrederken yaradana medd-ü sena yapayým. abdest suyu gibi Enfa Olan gözlerim bir soluk yaný baþýnda her an’da .. hiçliðimi býraktým ucaksýz bucaksýz harflerin(m)i zemzem’im diye niyetlenip dikiyorum dilime.. son orucumu tutmaya geliyorum þehr-i istanbul belki Azrail vals yapýyordu sana bana ve yarýna cancaðýzým avuç içlerimde rahmetli zemzemim var unutma þehr-i Ýstanbul ben, seninle varolma orucuna niyetlendim er ya da geç vuslat topu patlayacaktýr cancaðýzým cansuyum
gordion 07/06/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
gordion Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.