Cancaðýzým’sýn
Acunumu aydýnlatan sözlerimsin sen..
siyaha biat eden gecede
kuþ tüyü ýþýklarýyla aydýnlatan gözlerin.
ruhunda hicranýn kara yaþmaðýný taþýyan kýrmýzýnýn
avuçlarýnda sakladýðý boynu bükük kardelendin
canýma düþen cancaðýzýmsýn
kalemimin her harfinde adýný zikretdiðim
durma oralarda
gecemi gündüze çeviren mavi
hüsnüyusuflarým gibi yüzünü bana çevir.
soluðun ýlýk bir meltem esintisi
özlem yanýðý gözyaþlarýmý yaðmur yaptým kendime
saðnaklarýndayým
ateþ kývýlcýmýyla düþüyor tenime
kalem oluyorsun yüreðimde demlenen.
gözlerin;
ýþýðý oluyor kapkaranlýk kaldýrýmlarda
yüreðimin Þems’i.
benim yaþamýmsýn sabahýma kanatlanan...
Þemsim’sýn....
cemaline sinen nurlu gözlerine esir düþen Mevlana olabilir miyim?
bilemem ama
eksik bir düþün karanlýktan parlayan gümüþ pulumsun
ne Mecdelli Meryem kadar çarpar yüreði Ýsa için
kutsal mabedinde yaþamama izin verir misin be yâr?
duamdýr bilesin nefesin.
gece karasý gözlerin olsun
katýlaþmýþ hicrana eriten sýcaklýk
ilmekle yüreðimi vuslata
sar gül kokulu sözcüklerimi
beynime alný pak sevdalara kazýsýn .
sen hep burada kal emi cancaðýzým?
gecelerimin sabaha gebe kalacak romanýmýn baþ kahramaný.
sen ;
Ýstanbul"uma yürüdüðüm yolumda
mavi halýdaki gümüþ pulum
pencerime kuþ tüyü ýþýklarýnla gelip süzülen aydýnlýðým....
Kalemim’sýn....
hicranýn açtýðý yaralarýmýn sözü olan mavi
adýmý sayýklayan Mecnunum musun be yâr?
Þehrime esen lodosla gelsen bana
dudaklarýnda beraber mýrýltadýðýmýz bir þarký...
yüreðimde vuslat filizleri
bak!
yendim hicranýn siyah þövalyelerini
ben sana koþuyorum yalýnayak..
yolumdaki dikenlerin çýplak ayaklarýmýn kanamasýndan korkarsýn sen.
dudaklarýnla öpme sakýn yollarýma serilmiþ dikenleri.
býrak kanasýn cancaðýzým
düþler;
bahar arifesinde
sana kavuþmak
bir bahar sabahý..
toprak yaðmuru saðarken dudaklarýyla
sen;
benim cancaðýzýmsýn hasretin omuzlarýna vurulmuþ...
gözlerini sümbül rengi bulutlara çevir
yollara koyul.
hicranýn acýlarla örülü patikalarýný geçmiþken
pes etme yâr
az kaldý vefalým
acýya minnetli kalbimin sultaný.
tuz gibi mübarek
su gibi aziz
akþam kuytularýnda hicranýn ayak dibine düþmüþ yüreðim
gözlerimin gözlerinde tekrar hayatý kazanmasý det duam
takâtim Ýstanbul’um,
dayanaðým kalemim,
sabrým sensin cancaðýzým.
düþlerim yeniden vuslatla örülüþüydü tatlý gülümsemelerin
özlemin koynunda demlenen yüreðime
eþlik eden gece karasý gözlerin
ruhumdaki eþsiz paye.
hicrana dayanma gücümsün be yâr,
yüreðime iþlenmiþ mavimsin..
aþk þeceresi hicran olan kýrmýzýnýn
koynunda boyununu büken kardelensin
cancaðýzým diye süzülen canânsýn.
kanadýnda mutluluk olan mavi düþler kelebiðim...
gonca güllerle süslenmiþ kuþluk vakitlerinde gülümseyen bülbülüm..
bedeli yüreðim olan cancaðýzým
kara acýlarýma gideren þifâsýn sen..
baðrý yanmýþ ve susuzluktan kurumuþ kýyýlarýma dolan
benliðimden aþýp yüreðimde çoðalan bitmez ummaným
gordion(gülözkan)
08/03/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.