KIZGIN KÜLLERDE YANARAK

Gecenin rengi ölüm kokar
Nefesim kesilir,
Korkunun sesi cama vurduðunda
Þimdi kim anlar beni
Parça parça daðýlýp
Dökülüyorum ömrümün ýssýz sayfasýna
Yaþadýklarým acýtýrken canýmý
Duyulur mu kanayan çýðlýðý yüreðimin
Gözyaþým düþüp toprakla tanýþýrken
Ölüme de gülümsüyorum ya..

Ýncinen neþemde çocuksu susuþlarým
Bir bulutun aðlamasýna kaçan hayallerim
Balkondaki sardunyam gibi kuruyor her þey
Gözde umut,
Ellerimde sevgi,
Sesimdeki kekrelik
Sýzýsý düþüyor günlerimin
Yorgun bakýþlarýma
Baktýðým yerde vuruluyorum
Menekþe kokulu toprakla örtün
Bu yýkýk,bu yaralý bedenimi..

Yüzüm gidipte gelmemelere dönük
Hicranýmýn rüzgarlarý okþuyor yanaðýmý
Soluk almam bile öylesine
Öylesine beklemelerim..

Yýldýz olup dökülüyorum karanlýðýn koynunda
En güzel þarkýlarla uðurlayýn
Melodilerin týnýnda kaybolayým
Acýlar tüketiyor beni..

Gecenin gözlerinde yangýnlar çýkýyor
Parmaklarýmda acýlar büyüyor
Ýçimde dalgalanan kara bir okyanus
Tutmayýn !
Ruhum kanatlanýyor
Kýzgýn küllerde yanarak…..

Sosyal Medyada Paylaşın: