’Daðlarda yýldýzlar yere daha mý yakýn sence?
daha mý bir yoðun gökyüzündeki ateþ parçalarý?
sensizliðinin cilveli yalnýzlýðýdýr gözlerimde biriken
ve süzülen sensin düþlerimden?
o iki damlayla arýnýþýn aydýnlýðýnda,
avuçlarýmdaki sýcaklýðýnla,
tebessüm tacýný takýp gülistanýna
bu geceye sensin hükmeden!
nemli matemlerden alnýna düþen çizgilerle
damlýyorken gözlerindeki derin sýzýlardan!
sen tanýnmayan bir bahçenin en kuytu köþesi,
sen mavi bir buz daðýnýn en zorlu tepesi,
ben gülistanlardan gökyüzüne yükselen
yaþadýkça sana hasret vuslat busesi!
þair olmak kolay mý sanýyorsun?
buruk bir yalnýzlýðýn en koyu anýndayým.
ödeniyor günahlarýmýn bedeli
takatsiz býrakýyor teslimyetimin süruru
kulaklarýmdan eksilmiyor
vicdanýmýn seni resmeden sesi!
gece hükümsüzlüðünü mühürlüyor gözbebeklerime,
kýyýlarým seni çiziyor silerken anlamsýzlýklarý
ve yýldýzlar birer birer dökülüyor
saçak uçlarýndan haneme.
sessizlik doðuruyor ay bu gece,
dolunay yok sevgili,
gece bilinmeyen sýrlara gebe!
K/argülünüz.....