Havada karanfil kokuyordu,
Mintanýmýzýn rengi bozulmuþtu,
Yinede rengi belliydi sefildi,
Yaramýzdan akan kan gibi.
Yaramýzýn yeride belliydi,
Açýktý ortalýktaydý,
Tam sýrtýmýzdaydý,
Kalleþçe, kahpece, þerefsizce,
Hançerlenmiþti,
Bir kere.
Hoþ ya bizde sarmýyor,
Sarmalamýyor, saklamýyorduk,
Yaramýz devamlý kanýyordu,
Köz basýyorduk olmuyordu,
Tütün sarýyorduk olmuyordu,
Devamlý kanýyordu,
Hâþâ,
Kanamýyor kanatýlýyordu,
Bardak bardak kan akýyordu,
Onlarsa kanýmýzla besleniyor,
Kan içip kin kusuyorlardý,
Ama yaramýz kapanmýyordu,
Kurdeþende olmuyordu,
Kangrende deðildi hala,
Lakin canýmýz yanýyordu.
Umut,
O hiç tükenmiyordu,
Onlarýn kini,
Bizimde yarýnlarýmýz vardý.
Onlarýn efendileri,
Bizimde cumhuriyetimiz,
Onlarýn ayýn 14–15 gibi parlayan þeyhleri,
Bizimde 25 kuruþluk mumumuz,
Onlarýn zýrhý,
Bizimde tanrýmýz,
Vardý.
Yaþamak mý?
Yinede yaþýyorduk iþte,
Gün batýmýnda,
Ýki yudum atýyorduk,
Âlemi deryanýn içinde,
Bizim geminin güvertesinde,
Sonra,
Karþý kýyýya bakýyorduk,
Iþýklara, uþaklara, yavþaklara,
Rüstem bir türkü patlatýyordu,
Ayý ýþýðý altýnda
Yakamozlarýn raksý arasýnda,
Türkünün ortasýnda saman yolunda yýldýzda kayýyordu,
(Çýkar aba poturunu
Dalgalar artacak
Demedim mi ben sana
Kayýðýmýz batacak.)
Yýldýzlara da bakýyorduk güverteden,
Bazen kopartýyorduk yerinden,
Hani hayalde kuruyorduk,
Lakin düþlerimiz büyüktü aðbi.
Olsa diyorduk,
Hani olmazda,
Ya olursa..
Bir dilim beyaz peynir,
Ýki dilim domates,
Yanýnda raký,
Ama olmuyordu,
Bizde inadýna,
Yinede yaþýyorduk iþte,
Mavi bir,
Düþ deryasýnda.
Gökyüzünün altýnda,
Denizlerin tam ortasýnda.
Aðbi ya gemi karaya oturmuþ,
Ah be Rüstem,
Yine ettin gecenin içine,
Haklýsýnda,
Köpek havlýyordu,
Korkudan unuttum,
Çankýrý’da olduðumuzu
Gemi diye,
Limon kasasýnda oturduðumuzu,
Kýyý diye,
Güvercin malikânesine baktýðýmýzý.
Týrsýyorum aðbi malikânenin köpeðinden.
Unuttum bir anda düþleri.
Boþ ver Rüstem,
Biz unutulmuþ,
Yalanla dolanla avutulmuþ.
Tanrý avlusundan kovulmuþlarýz.
Biliyor musun Rüstem?
Yorulunca, uzanacaksýn,
Uzanmadan,
Üzerinde ne varsa yýrtacaksýn.
Sonra.
Aklýnda ne varsa satacaksýn.
Dilinde ne varsa haykýracaksýn.
Yüreðinde ne varsa gaz döküp yakacaksýn.
Gideceksin Rüstem gideceksin.
Güneþe doðru,
Olmasa ateþe doðru,
Gitmelerde güzel olmalý Rüstem,
Ýz býrakmalý insan,
Daðda, taþta, yürekte,
Gidiþlerde onur olmalý,
Geçmiþe dönüp bakmayacaksýn.
Gitsem diyorum Rüstem gitsem.
Gitmek kolayda gitmek yürekten olmalý.
Tamam, o zaman,
Kopartýrýz önce damarlarý,
Akýtýrýz içimizdeki ihaneti,
Kalleþliði,
Kahpeliði,
Þerefsizliði,
Gitmeden akýtýrýz,
Damardaki kaný,
Çýkartýrýz bedendeki caný,
Sonra upuzun uzanýrýz,
Teneþirin üzerine,
Say ki yaðmur yaðýyor Rüstem,
Ya su sýcaksa,
O zaman imamýn yakaya yapýþmalý,
Avradýna sövmeli,
Sülalesine dümdüz gitmeli.
Sonra uzanmalý Rüstem,
Gökyüzünün altýna,
Denizlerin karþýsýna.
Toprak ananýn koynuna
Uzandýn mý Rüstem?
Çek bakayým bir yudum daha.
Dur be Rüstem.
Hurileri ürküteceksin.
Orhan YILMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.