Ne aþk þiirleri ne de bir baþkasý
Tatmin etmez artýk yüreðiminde ki deliyi
***
Soymam lazým ki aklýmdakileri
Hem de öyle bir soymak
Herkesin aðlayarak dile getirdiði tecrübelerin üzerini
Gülerek -hadi be - demeliyim deli gibi
Ne de olsa yalandýr deyip de dünyaya
Gülebilmeliyim doya doya
Sonrada vazgeçmeliyim yazmaktan
Okumalýyým mesela sadece
Beni tatmin etmeyenlerden kaçmalý
Ve sadece yürek
Ve sadece akýl ile
Demlemeliyim çayýmý korkmadan
Sabah saat beþ olmadan
Hiçbir yalnýzlýðý takmadan
Yuyulduðu aný düþünerek bedenimin
Takmamalýyým o pahalý losyonlarý
Sadece eski bir jilet ve birazda sabun
Sýcak da olmamalý suyum
Kazanmýþken elimdekileri
Bir gün gelir de kaybederim diyerek
Sevinmemeliyim geliþlerine
Zeka oyunu oynayanlarý kendi haline
Þiir yazanlarý kendi haline
Her þeyi akacaðý deliðe
Býrakmalýyým düþünerek
Soyarak elmamý
Günah iþlediðimide bilerek
Kapatmalýyým tüm telefonlarýmý
Susarak okumalýyým düþlerimi
Olmayacaðýný bile bile düþünerek
Kanmalýyým geceleri
Aklýmýn yüreðim ile savaþlarýnda
Tarafsýz olabilmeliyim
Gülmeliyim onlara
Onlarýnda bana güleceðini hissederek
Aðlamadan mesela
Hýçkýrýklara boðulmadan
Deliliðimin ara boðumlarýnda
Beni anlamadan yargýlayanlarý bile
Hoþ görüp defalarca
Sonra küfürde edebileyim korkmadan
Anlasýn diye belki
Belki de kendi deðerini
Artýk aþtýðýný anlamadýðý için
Elime almamalýyým o uzaktan kumandayý
Hatta çocuklar gibi
Diþlemeleyelim tüm plastiklerini
Sonra tükürmeliyim balkonumdan
-Aptal kutuyu- kendi haline býrakýp
Tozlandýðý anda ulvileþen kitaplarda
Yaþama ait birkaç izi takip edip
Gecelerce beni uyutmayacak düþlere
Girmeliyim savaþlarým sonrasý
O beþ çaylarýnýn on iki saatlik aralarýnda
Paramýn bittiðini hiç düþünmeden
Son paramý kitaba verebilmeliyim yine de
Belki vakit yetmez de okuma imkaný
Artýk kösteklide kalmamýþ olsa bile zamaným
Yemek yemesemde en lüks lokantalardan
Hatta sokak arasý pilavcýlardan
Hatta üç günlük ekmek parçalarýndan
Deliliðimi deliliðe vurup yine
Beni susturacak tüm aptal zekilere karþý
Aklýmýn dengesini muhafaza edip
Loþ ýþýðýmýn perdeli gözlerinde
Elleri açýk, yaðmura sevdalý düþler ile
Yazmamalýyým bir daha sevmediðim þiirleri
Her ne kadar memnun da etse bir yanýmý
Her ne kadar tatmin de olsam bazý zaman
Arabesk zaferinde gecelerin son aný gibi
Çayýmýn en soðuk dibinde
Kahvemin son yudumu gibi
Bana en soðuk gelen besteleri silip
Gözlerimin kapanýþýna aldýrýþ etmeden
Patlatýp ardý sýra yüzümdeki birkaç sivilceyi
Gülebilmeliyim kendimin zeki bulduðum
Benim gibi fani insanlar ile
Birkaç zaman bu dünyada
Sonrada tüm kitaplarýn arasýnda uzanýp
Hiç de korkmadan ’ecstasy of gold’ tutkumdan
Diþlerimi fýrçalamadýðým aylarýn hesabýný sorup
Kanatmalýyým yaralarýmý defalarca üstü üstüne
Takmadan yalnýz kalýþlarý
Hatta bilip
Böyle oluþlarda bile taktýðýmý
Yine susmalarýmý alýp iç ceplerime
Kaçabilmeliyim en sevdiklerimden saatlerce
***
Ne aþk þiirleri ne de bir baþkasý
Biliyorum hiç tatmin etmedi bir 15 yaþýndaki
Men gurban bacým gibi beni
Bu yüzden býrakýyorumda hala demekte özgür kalsýnlar
Herkes nasýl olsa haklý olduðunu zannediyor
Ben de öyle olduðumu bilmediðimi bilmenin
Kýsýr döngüsündeki kana aç yaralarýnda
Okumaya gidiyorum aklýmýn çevrimiçi ilhamlarý ile
Gecede ki son mesajýný alýyorum gönlümden
Þarkýlar ne kadar güzel deðil mi
Vakit de yuyulmak için tam vakti
Ve istenen netice geliyor uzaklardan
Aklý ve yürek savaþýndan çýkýyor kesin bir sonuç:
-Kes artýk zýrvalamayý
...