Esir Ruh Gölgeleri

her þey kendine ihanetteydi...

göz görmüyor,
el deðmiyor,
dil söylemiyordu

çaldýklarý her kapý
bir bir kapanýrken yüzlerine
kapanan her kapýnýn ardýndan
irtifa kaybediyordu gülüþleri.

içteki yoðunluk sustu,
dýþtaki çoðunluk pus.
ama hâlâ
kurtulma çabasýndaydý
bedenlerine hapsolmuþ iki gölge ruh.

çünkü
saklanmak yoruyordu
ýþýðýný güneþten çalan
ayýn arkasýnda
ve
gölgelerin seviþmesi zordu
yýldýzsýz siyah bir örtünün altýnda.

Sosyal Medyada Paylaşın: