Deli Kızın Günlüğü

Karanlýk gözleriyle günü izlerken gece,
Binlerce yitik düþü düne gizlerken gece,

Kimbilir, bir ihtimal o gözlenen ýþýktým,
Belki de düþ saklayan ebedî karanlýktým.

Bir farký kalmamýþken hangisi olduðumun
Ve bir önemi yokken gün be gün solduðumun

Ruhumu yitirdiðim meçhul bir anda geldin,
Tüm sözlerin bittiði ahir zamanda geldin...

Öyle bir geliþti ki, güneþ doðacak sanýp,
Þu arsýz sessizliði bir an boðacak sanýp,

Leyla’ nýn devri bitti ! Diye baðýrdým ama,
Deli kýzýn çaðýna aþký çaðýrdým ama,

Ne sen duydun sesimi, ne kader denen yazý...
Yine gönlüme düþtü o derin, ince sýzý...

Geliþin, ilk ateþi yakmak gibi olsa da,
Ýlk defa gökyüzüne bakmak gibi olsa da,

Ýncinmiþ bir umuda sarýlmakmýþ aslýnda,
Kayýp giden yýldýza darýlmakmýþ aslýnda...

Belki de sýrf bu yüzden anlamsýzken isyaným,
Bir hüzün gemisine yoldaþ oldu ummaným...

Sonrasý ne bir rüzgâr, ne fýrtýna, ne boran...
Buz gibi yalnýzlýktý solgun yüzüme vuran...

Týpký bir sandýk gibi kilitleyip yüreði,
Ve tüm dileklerimden azad edip meleði,

Neþeli bir maskenin ardýna saklanarak
Ama tüm sevinçlerden hükmen yasaklanarak

Konuþmayý unutmuþ suskun bakýþlarýmla
Gülmeye tövbe etmiþ küskün bakýþlarýmla

Bana geldiðin günün batýþýný izledim.
Kaderin son bileti satýþýný izledim.

Eðer gerçekten buysa yaþamak dedikleri,
Ömrü sensiz sýrtlayýp taþýmak dedikleri,

Her gün hiç azalmadan bin bir dertle dolarak,
Sonbahara meyilli yaprak gibi solarak,

Mecburen yaþýyorum, ne kadar yaþanýrsa...
Yükümü taþýyorum, ne kadar taþýnýrsa...
Sosyal Medyada Paylaşın: