Yankısız ve İkindili

kitaplar dolusu dünyalar kurdum ikimize
ama sen çizgiler çektiðin yerlere kaçtýn
donuk ürperiþlerle yorumluyorum artýk
cadde boylarý kalabalýklarýn arasýndan sýzýþýný
bakmaya mecalim kalmazken
yankýsýz ikindiler çökmüþ dudaklarýna...

hasta sotalarda sorgulamadan güneþin sensiz yalýnlýðýný
saç kýrýklarýna buruk özlemlerle muhtaçlaþýr
kangrenleþmiþ sahnesi çamurlu sokaðýn
sokaðýn en kirli duvarýnda ölürcesine siyah üþüyorum
oysa hiçbir aydýnlýðý boþa harcamadým...
balkonlarý dinlendiren gri kýþ öðlenlerini bile...

dallarý kýrýk çýnarýyým sensizlik ormanýnýn
yalnýzlýðýmla tutunduðum topraðýn üstünde adým seslerin
tek fakir eðlencemsin
çocuk düþlerden daha gür daha parlak
gövdeme sarýl istiyorum eskimiþ yalnýzlýðýmý hisset
isterse yenilensin tüm acýlarým...

annemi düþünmekle kururdu gözlerim ot sadesi saçlý
ellerinde samimi su sürahisiyle seni de seven
kalbime batan iðnelerin ucunu bileylerken sensiz zaman
damarlarýmda annemin gözyaþlarý çocuktan daha çocuðum
aðlamayý avutacaðým günleri düþünmek istemiyorum
pabuçlarýn kapýmýn önündeyken dolmalýyým sesinle
sabahla öðle arasý bir alada...

ince battaniyeli günler geldiðinde heyecanlý kokusuyla
þiir mahzenimde uyku mahmuru gözlerinden öpmek var
yýllanmýþ iç mahallemde komþuyum insancýllýðýna
ve yeryüzü avucundan rastgele bir parça sanki
avuçlarýn diye sarýlýp topraða sürüyorum yüzümü
taþa kayaya çakýla dikene
buluta göðe yýldýza özlemle bakarak
yüzsüzüm seni sevmekte yaþamakta diretmek gibi...


kaðan iþçen



Sosyal Medyada Paylaşın: