kanýtlarýmý topladým gözlerinden yayla kokuþlu üveyikler toplandý baþýma kýþlak tutumlu siyahý vardý güleç diþlerinin seni seviyorum…
baðrýnda fazla saklayamadý bizi yeryüzü ömrün bize biçtiði roldü bu kaygýsýzca yaþatmak emsalsizliði aþk özgünlüktür yalnýzlýða mahkum eden tüm benzerlikleri…
bu nasýl bir istiladýr yýldýzlara bu tecrid
sensizliðimi ölüme zimmetledim…
þehrin kaldýrýmlarýnda adýmlarýnýn týkýrtýsý yok bilmem hangi cehennemin ahalisindeyim þimdi tükenmez zamana olan düþmanlýðým ve ömrüm sensiz olamaz ve sana bakma ayinimde tek mürþidimdir ayrýlýk…
hâlim bozkýrlý bozlaktan bozma durma yak hâlimi kendindeki beni unut istersen ýsýnsýn ümitleri kederlerinin heder olmasýn her dem kuþlar için üþümüþlüðün durma yak hâlimi uzatarak alnýný alnýndaki öpücük izini alnýna konan öpücüðüm olsun ömrüm yüreðimin sevdana vefasýyla bayramlaþmasý güzelliðin gibi yapýcý...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.