Bil...

Bil
Sensizlik kanýma dokundu
Kanýmda parmak izleri muhacir bir kabusun…

Benden baþka sýðýnacak bir yer bulamadý
Rüyalarýmý verdim: rehin…

Bil
Hýrçýným
Gözlerine bakarken ayaklanan merhametim
Þu þehre sensiz bakarken pençesi oldu küsmüþlüðün

Gözlerinin kahverengisine sýðýndýðým akþamlarda
Ne zaman gülsen dudaðýnýn kenarýndan havalandým baharlara
Artýk konamýyorum kimsenin selamýna
Dokunamýyorum
Haczedildi parmaklarým
Bütün borçlarýný ödedim
Dilimi verdim

Bil
Yabancýyým
Akrabasýzým
Komþularýna görünmeyen bir mahalleli
Fýrýndan bayat ekmekleri isteyen de benim.

Bil…
Ucuz evlerde
Küçük balkonlarda
Güneþe çocukluðunu seren bu adam
Masasýnda kitaplarý ve birikmiþ çay bardaklarý arasýnda
Seni temize çeken bu adam
Bil, umudun hicretini, sürgün bir sahabe gibi yaþadý

Beni almadýlar ülkelerine
Mevsimlerine
Resimlerine
Kovuldum nehirlerden , çamurlu sulara soktum ellerimi
Ýntihara zorladýlar
Çýldýrmaya...
Yapmadým hiç birini
Oturdum kendi ekmeðimi yoðurdum
Ona da kuþlarý dadandý sensizliðin
Vermesem öleceklerdi…


Sen yaralandýn
Ama ben karalandým
Zaman seni onarýr da
Beni kazýr halbuki


Þimdi yüzümü tanýmadýðým aynalara uzatýyorum
Senden sonra kimseye adýmý söylemedim çünkü
Bana herkes bir isimle seslendi
Herkese dönüp baktým.
Herkese…

Ben hiç doðurulmamalýymýþým meðerse
Kulaðýma ezan okunmamalýymýþ…
Senin kapýnýn önünden bile geçmeyen bir cenaze arabasýndan baþka
Beni alýp götürecek hiçbir yolculuk olmamalýymýþ…

Þimdi sevin güllerin kýzý
Þimdi çeyizini hazýrla

Seni dualarla uðurlasýnlar
Beni kýsa kesilmiþ makamsýz selâlarla…

28 05 2011 06.02 kýztaþý…

Sosyal Medyada Paylaşın: