git artýk... seni yüreðime kazýdým hasadýný gözpýnarlarýmdan almadan git yüreðimde yangýnlar alazlansýn çýk git gözbebeklerim siluetine hasret kalsýn yarýnlarýmda ellerim buz tutsun seni beklerken boþluklarda hançerler beni arasýn; deþmek için sinemi sensizliðe terkettiðim yokluða ýsmarladýðým bedenimi bulamasýnlar git ardýna tek bir bakýþ atmadan tek saniye dahi ruhuma batmadan git saniyeleri mýhlayacaðým artýk zamanýn en koyu yerine bakýþlarýna perdeler çekeceðim gözbebeklerimde ellerimi güneþe uzatacaðým güneþi soðutmak için kokularýný kaybedeceðim fýrtýnalarda kum tanelerine sindireceðim sana olan hasretlerimi dalgalarý denizlerde donduracaðým belki martýlar bile uçmayacaklar belki tan yerinde güneþ doðarken çiy taneleri aðlamayacak hasret kokularýný güllere dökeceðim güller kendileri gibi kokmayacaklar git katliam yaptýrmadan harflerime bir sen kalacaksýn rüyalarýmda bir de bir de siluetin gözbebeklerimde...
Metin Kaya ÝLHAN TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.