"dört nala koþan kýr nefesli þairler!
geçin bu ayaklarý..
ayaklarýmý kýran atýmý verin bana..."
hastalýklý þiirler müzesinde kýrdým kalemi
k’aðýtlar yaktým ardýndan
ceremesini kaldýrým serçesine yükledim
mor asfaltlardan uçamadý bir daha
suçlandým
tek renkliydi sulu boyalarým
kararan gümüþ resimleri çizdim duvarlara
iltihaplý rüyalar gördüm her gece
kýtmir baðlýlýðýydý hayata sadakatim
umut kliniðine yatýrdým aþklarýmý
mercan mavisi gökyüzüne öykünerek
pulsuz mektup icat oldu aþktan sonra
palyaçolarým hep aðlamýþ
kibritçi kýzýn coðrafyasýnda
yaþama sevinci zerk etse ya annem doðurmadan önce
ay ýþýðýnda nar kurutuyorum her gece
bir sýfýr yenik doðuyor güneþ odama
tecil edilmiþ düþlerde kaybettim yüzümü
rengi solmuþ harflerin koynunda uyurken
nefes almayý unutmak gibi yaþamak bazen
ey ayaklarýnýn altýna cennet serilen kadýn!
aþk’sýzým sýzlýyorum senin yüzünden
aldýr beni senden (küçücük ) doðmak istemiyorum
çünkü ben bu dünyaya iki beden büyük geliyorum!
...