/Hiçbir ölüm sevdandan daha aðýr gelmedi bana.../
Sokak kavgalarýnýn peþinde koþarken
Yumurta topuklu býçkýn delikanlýlar,
Ve kime ait olduðunu bilmediðin kaderi okurken
Çingene kadýnlarý sana...
Sen;
Kirli yüzünde inadýna yeþil parlayan gözlerine bakarken
Mendilci çocuðun,
Ben;
Geç kalmýþ ölümlerin erken habercilerini kovalayacaðým
Üzülme...
Hayatýn altýný üstüne getiren çýðlýklarýna
Kapa kulaklarýný diyeceðim;
Sen bana ekmek kavgandan bahsedeceksin
Çoktan gömdüðün devrimci ruhundan utanarak...
Yüzündeki çizgilere saklarken hüzünlerini,
Ateþle barut misali yanmalarýnýn kederlerini
Kimlere ithaf edecek gözlerin satýr aralarýnda?
Keþke
Hiç bahsetmeseydim kendime mi diyeceksin
Aþkýndan acý duyarak?
Adýna türküler yazýlan ayrýlýklarýn kayýðýnda
Üç beþ gün sonra nasýrlaþan ellerinden tutmaya and mý içtin yoksa?
Karanlýðýn aydýnlýða denk geldiði gecelerde
Bir þiþe þaraplýk mutluluklar denkleþtiriyorum sana
Su içtikçe yenileyen...
Ýzin vermiyorum damarlarýmdan eksilmene,
Her kýrk günde bir yenisini açýyorum þiþenin...
Bir lokma ekmek,
Bir yudum þarapla var ediyorum
Azrail’in damarlarýmda dolaþan ruhuyla seni...
Bilirim sevmezsin haziranlarý,
Ölmek zordur dilinden düþürmediðin o ezgilerde.
Her haziran da,
Ekmeðine alnýnýn teri ayrý düþer,
Gözlerine...
Ben...
Ve eylülün hüznüne götürürken seni mevsimler,
Kýsacýk bir veda ya bile fýrsat vermeden
Doðu ekspresi;
Tüm gürültüsüyle beynimim içinden geçer.
23’mart’2009 Aydýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.