-Bülbül küstü, güller soldu...-
Hadi anlat bana!
Topraða mý gömülsün aziz Ýstanbul?
Masallarda mý kalsýn þanlý ordu-yi hümayun?
Kurusun mu topraðým, çalýnsýn mý yaðýz atlarým?
Kulesinde çalýnmasýn mý artýk mehteran marþlarým?
Bir Ýstanbul iste benden, bir kayýk olayým ardýn sýra,
Ama ne olursun anlat, susma!
Muhayyer mi kalacaktý tüm sözlerimiz bu hayatta?
Çarþafýmýn soðuk yüzünde,
Islanan bir dünya mý kuracaktým sensizce?
Hiç mi ümide yelken açamayacaktýk?
Hiç mi bizde olabilir deyip sarýlmayacaktýk?
Birbirimize,
Delice!
Susma...
Bana çok sevdiðin gökyüzünü anlat haydi!
Geldiðin günü,
Geçtiðin kapalý çarþýlarý,
Hanlarý, sokaklarý...
Bana Ýstanbul kokan masallarý,
Yalansýz,
Üþenmeden, saatlerce,
Benim hasretliðim gibi gözlerinde,
Anlat haydi!
Ýncinen bir buse olmasýn sözün her defasýnda,
Bana aþk deyip de,
Bana aþýðým deyip de,
Defalarca kanatma yaramý,
Kanatma otobüsü son seferi yapmýþ yüreðimi!
Bana sevmeyi, benim sana olan sevgim gibi,
Bil de anlat haydi!
Eðer ki hicran içinde hasret hep olur dersen,
Sen, beni onunla büyüttün zaten.
Ama büyümüþ benliðimde beni küçültme yeniden!
Ýçtiðim þarabýn günahýna girip de çýkamamýþken.
Aðýr aðýr çekilirken þu fani alemden,
Saðýlan ümitlerim akarken hayat çeþmimden,
Fizana dolan gamzelerin tebessüm etsin,
Üstümüz baþýmýz hasretlik iken.
Ama bana temenniler ile geçirttirtme ömrümü,
Zayi eylenmiþ kýrýntýlar ile akýtma yaþlarýmý,
Tadý damadýðýnda kalmýþ buselerde yakma beni!
Ýstanbul düþünde süreyyalara göçer iken,
Aldýðým nefesi ciðerlerime zehir etme!
Bana en güzel orkideleri besletttiðim bahçemde,
Mýsralarýmýn zevalini göstertme!
Bana sevmeyi ,
Bana sevilmeyi,
Bana yalansýz kurulacak bir kelimeyi,
Bana yalanda olsa yalancý sayýlamayacaðýz ölmeyi,
Yaþattýrma bir kez, bir kez daha!
Anlat haydi,
Sustuðun an býçaklanan yaramda,
Neler gördün her defasýnda?
Benim kýyýlmasý güç hayallerimi kýran,
Tahtýnda dizlerinden kýrýlmýþ dünyalarý,
Defalarca ayný iz üzerinden gidip de,
Kanatma!
Anlat haydi,
Anlat bana!
***