Gönül, bir kuþ misali kanatlanýrken, özgürce,gökyüzünde, aklýna gelmezdi asla, ihaneti yaþayacaðý, yareni bildiði, pamuk tarlasý gibi bulutlarýn, durmayacaðýný sözünde...
Bilebilirmiydi? takatsiz kaldýðý anlarda, üstüne tünediði en sevdiði, gözyaþlarýyla suladýðý gül dalýnýn tokat misali yüzünde þaklayacaðýný...
Bilemezdi, nereden bilecekti? susuzluðunu giderdiði yapraklarýn sunduðu çið damlalarýnýn, en sonunda, zakkum çiçeðinden ona zehir sunacaðýný...
En sonunda, öðrendi riyakar dostluklarý ama,heyhat geçmiþti bir ömür geri dönüþü olsaydý en baþa hoyratça daðýttýðý sevgiyi, hak edene verirdi, duyduðu her çýðlýða, gitmezdi koþa koþa...
................Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.