BİR ZAMAN

Üzümleri çoktu bizim baðlarýn,
Alaca düþünce yerdik bir zaman.
Katarý eksilmez yüce daðlarýn,
Eteklerin gezdik, tozduk bir zaman.

Ferfenede tüm mahsuller yerliydi.
Her iþimiz milli, toplu derliydi.
Aygördüm oynardýk, gözler ferliydi.
Saklanýrdýk samanlýkta bir zaman.

Aside piþerdi, verirdik kaþýk.
Dorak yoðurduyla her dem barýþýk.
Balbaþý, pekmezi, turþuya âþýk,
Kýldýk sevdalýsý bunca bir zaman.

Çedeneyi kavurgaya katýnca,
Dobalakta yoðurt hava atýnca,
Katýklýaþ eþiklerde yatýnca,
Omaç tahta çýktý hayli bir zaman.

Güðümler elinde, çeþme baþýnda,
Mahsus iþmar etmiþ dibek taþýnda,
Sürmeler çekili hilâl kaþýnda,
Kirpiðinde göze geldik bir zaman.

Giyinmiþ asbabý yakýþmýþ ona,
Yaðlýðý salladým, bakmadý bana,
Yekindi de gitti, öteki yana,
Çok nazýný çektim epey bir zaman.

Bostanlar bozuldu, yapraklar soldu.
Bu fakirlik bize Mevlâ’dan oldu.
Tünedi baykuþlar, hanemiz doldu.
Çok çektik elinden felek bir zaman.

Harman yerindedir buðday sokusu,
Tandýrlýktan gelir pilav kokusu,
Gedikten aþtýk mý gýzýl yokuþu,
Görünürdü çayýn aðzý bir zaman.

Hedik yaptýk buðdaylarýn hasýndan.
Ayran içtik eskilerin tasýndan.
Firez tarlalarýn tüm nadasýndan,
Anadutluk ekin biçtik bir zaman.

Samanlýkta yostuk, kesi, samaný.
Rençberlik öðretir zoru, amaný.
Düven sürdük her yýl harman zamaný.
Seklem seklem buðday çektik bir zaman.

Yaygýlarda nakýþ, gelin, kýzýmýz.
Kilimlere aksederdi arzýmýz.
Kolanlý eþekle gezer bazýmýz,
Çok azýmýz at koþturdu bir zaman.

Biþirik ederdik, damý loðlardýk.
Pürçüklü ekerdik, kýþýn yolardýk.
Zikkelere baðlý atlar yayardýk.
Kiþnemesi hoþtu, atýn bir zaman.

Aleçikti bostanlarýn sarayý.
Düven ayýrýrdý saptan buðdayý.
Çece sapladýkca ince yabayý,
Keyfimize keyif kattýk bir zaman.

Takalarda isin ezeli vardý.
Yeþeren damlarýn hezeni vardý.
Herþeyin tertibi, düzeni vardý.
Çaresizlik boyun büktü bir zaman.

Körpedir kuzular akýþýr gelir.
Akker geçi, çebiþ tokuþur gelir.
Kavalý çobanla atýþýr gelir,
Deyiþlerde lezzet vardý bir zaman.

Pulluðun önünde koþulu atlar,
Kýrat çekmedi mi kýrbaçlar þaklar,
Tokacý vurupta asbabýn paklar,
Gelin, genç kýzýmýz özde bir zaman.

"Küllüklerde kalsýn" elbise giydik.
Bedeline çuvalla zahire verdik.
Savanlar üstüne üzümler serdik.
Ýðdelere yaþýn astýk bir zaman.

Küpecikte turþu, küpte pekmez mi?
Yayýk yaydýk çok yorulduk yetmez mi?
Çömleðe girerken firar etmez mi?
Sade yaða soru sorduk bir zaman.

Kirmenlerle yün eðirir nineler,
Aba’larda keletelik un eler,
Nasýl desem! Böyle geçti seneler,
"Çulsuz" diye güldü çoðu bir zaman.

Rumdigin’e deva, þifa sularýn,
Eþsiz tarihiyle Sýtmapýnarýn.
Çimerken eðlenen o çocuklarýn,
Sarhoþ olduk halleriyle bir zaman.

Kadir ACI/20 Kasým 2009/Felâhiye/KAYSERÝ











Sosyal Medyada Paylaşın: