SEN BEN YOKKEN

Sen ben yokken yeryüzünde
Aþkýmýz vardý.
Nehirler gibi gümüþ renkli
Poyraz rüzgarý serinliðindeydi
Aþkýmýz.


Sen ben yokken
Balýklar toprakta yaþardý.
Mamutlar gölgesinde geçerdi aþkýmýz.
Ölmeyi düþünmezdik, koþmazdýk
Arkasýndan mutsuzluklarýn,
Gözlerimiz birbirini ýsýtýnca.


Sen ben yokken
Güneþin ýþýklarý yeþildi.
Bir masal ülkesinde, o kulübede
Pembe bulutlar içerdik,
Yudum, yudum
Aþkýmýza susadýðýmýzda.


Kadir ACI
Defne Dergisi
Ankara 1970
Sosyal Medyada Paylaşın: