diz çöken çocuklar oratoryosu

gece olunca
nereye gider gemiler
karanlýða batar su
yalnýzlýðýn diþleri çýkana kadar
ölüm çocuk uykusu
güneþi göremiyoruz

penceremizde yaðmur
küpeþtede kuþlar
aklýmýza gelmezdi baþýmýza gelenler
bütün yönlerden önce
sevgilimiz oldu dönence
pusulamýz kýrýlýnca

karýþtý iç içe izler
patikadan alýn yazýmýza
bir romancý düþtü
sarhoþtu belki de kalleþti
baþýný dizimize koyunca
bu kadarýný zor yazdý

gerisi koro halinde
yaþamaktan bezmek gibi
çýldýran kuþlarý vurdu
kepaze hayallerimizin peþinde
vurmalý çalgýlar sustu

Tanrýnýn kurbanlarýna
akýttýðý göz yaþý
gençlik denen sergüzeþt
bilirim nedamet
çok eski bir söz kaldý
þimdi aðlayýn hep bir aðýzdan






Sosyal Medyada Paylaşın: