BİR ZAMANLAR GEVEZEYDİ ŞİMDİ KEKEME KALEMİM

Bazen yazmak ister insan,
Konuþamadýklarýný; satýrlara aktarmak
Ruhundaki, duygularýný ,beynindeki düþüncelerini
Kirli bir bedenin; yýkanýp temizlenmesi misali
Ruhun boþalmasý, huzur bulmasý içindeki aðýrlýktan kurtulmasý
Ýçin yazmak ister insan.

Öyle zaman da olurki yani þimdiki gibi, alýrsýn eline kalemi defteri
Nereden baþlayacaðýný bilemezsin,
Çok kalabalýktýr; duygular seçemezsin
Yazmaz kalem konuþmaz susar.

Kalemin tükenmezliði yalan olan,
Kullanýldýktan sonra tükenen,
Henüz; kullanýlmamýþ bile olsa
Yazmaz, o tükenmez kalem susar.

Korkak olur bazen,küçük bir nokta koyar.
Hiç yazýsý olmayan sayfaya;
Çizgi çizer, karalar ýsýnma hareketi yapar gibi
Cümleler kurmak ister kuramaz
Konuþmak ister olmaz.
Kekelemeye baþlar suskun kalemim.

Zorlar kendini kekeme duygular
Kekeme bir kalemin ucunda....

Oysa sürat motoru gibi yazardý bir zamanlar.
Noktama iþaretleri bile koymadan; gevezeydi benim kalemim.
Kaç kalem tükettim yýllarca beyaz sayfalarda
Duygularýmý yapýþtýrdým cümlelere,
Þiirler biriktirdim defterlerimde,

Gözyaþlarým vardý o zamanlar; aðlardým bende.
Bir zamanlar geveze olan kalemim
Þimdi konuþamýyor!
Kekeme olmuþ ellerimde...

V.Kayra
Sosyal Medyada Paylaşın: