sen hala merhamet yağmurundan guslettirmezsin ki cancağızım gordion
sen hala merhamet yağmurundan guslettirmezsin ki cancağızım
Marmara yaralý yüreðimle dudaðýný arasýnda tuz/ekmek hakký var dudaðýn yamalý gönlüme nice kez tuz serpiþtirdi melekût alemindeki melekler ism-i nâzýmýný anarken ihlasýmdan þüphe etmeyesin gel! sýna o vakit mihenge vur yüreðimi mihenk taþý kadar halis altýný kim anlar ki yâr
gök kubbedeki mühendis Meryem ana kilisesinin çukurundan hangi zargoþtu çýkardý
gamzeli fýstýða benzeyen aðzýný bi aç da baldan tatlý þekerler dökesin avuçlarýma aðzýn var mý yok mu o vakit anlayayým muradýmdan gayri zebunluða bürünmeden feleði bir alt üst etsem
sana hicran seyahatini iyiden iyiye anlatayým gel gelelim kalemimin dili Süleymanî olup çýktý baþým vuslat eþiðinde ne vakit çaðýrdýn aþk arþa yükselecek
vakit fecr âþýk bülbül dimâðýna er bulma niyetiyle gül bahçesine daldý gül-ü rânâ’nýn iþvesine baktý kara peçeli gecede çýranýn ateþbâzlýðýnda yandý yakýldý âlemi bezeyen cemâlin olmadýðý vakit bilmez misin yâr gündüzüm geceye döner gönlüm kemalde olduðu halde sem noksanýn içine saklanýp gündün güne eriyor
ey lodos! bir gece vaslýnda bendenizi yâr’in yanýna götür bir solukluk ömürde yanýnda yakýlýp yakýlan sem’e bürüneyim
sen uykudasýn aþkýn ne ucu var ne de bucaðý maþallâh bu sonu olmayan yolda yoldaþýným gel de tuzlu suyun safýnda yaþam seyyahlýgýna girelim çenk çalan zülfünün oyunu mihriliðin silahþörlüðüne güvenip de cem kadehine sunmayasýn
Süleyman’ý bile karýnca iltifat yaðmurundan koca bir avuç verirken vuslat þarabýndan bir kadehi huzuruma kavuþturmaz mýsýn? o karýnca ki Asaf7ý dil uzatýp durdu Süleyman’ýn münrünü kaybetti de hiç aramadý
beni sarhoþ eyleyen cancaðýzým ok gözleriyle gönlüme yaðmalamakta haça benzeyen zenci kölelerini daðýtma vakti geldiðinde nice sofi þarap ummanýnda boðulur
ey güzellik ve alým ülkenin sultaný yaralý yüreðime lâl dudaðýn tuz ekmeye niyetlendi zil zurna sarhoþ gözlerim iþve tarlasýnda sabýr harmanýna devþirdi azýðým gam âlemde senin kapýndan baþka baþ koyacaðým mekan mesken yok ki yâr zaman yüreðimin harmanýna ateþ salmaya niyetlendi kara peceli gecenin dar vaktinde bilmez ki bendeniz saman çöpü kadar aciz
lâkin ezelî ab-ý hayat istersen halvet kapýsýný aralayasýn o kaynak ki Yunus’un Mevlana’nýn kapýsýndaki bir avuç toprak parçasý
nasýlsa gül mecmuasýnýn kadrini âþýk bülbül bilir âþk ayeti ki iki âlemin tecrübeleri bile senden gayri her mahlukatý fani görür yâr
toprak lâl ve akik haline dönmeye ramak kala vuslatýn tadýný aldý ki Nuh tufanýný taþýyan göz pýnarlarýmýn azizliðine uðradý
ey gönül! yâr’in lûtfundan ümidini kesme âþka dem vurma elinde ýslak vevaylarýn mezcupu sahranýn þeydasýna büründüm sen hala merhamet yaðmurundan guslettirmezsin ki cancaðýzým
gordion 30/05/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
gordion Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.