-Aþk hep sensindir. Oysa sen dahi sen deðilken...-
Ulviliðin de kahpe bir döl býrakýrken yýl dönümleri
Kýrýlmýþ kalbinle geceleri hep böyle rahatsýzsýn
Bir damla su olup yapýþýr damaðýna umutlarýn
Çektiðin her nefesde bir çekememezlik baþlar
Kýrýlýr kalbin, yanarsýn son yükselen duman kadar
Antropolojik bir aþk hikayesi çizersin gözlerinle
Yüreðinin burkulduðu anda masumdur ellerin
Kanýna karýþan uyumsuz bir kan olur hayallerin
Kuþ çiziverir sarhoþ bir delikanlý pencerelerde
Kýz çocuðu aðlar babaannesinin dizinin dibinde
Kelimeler hukuksuzluðun en tatlý yanýnda iken
Beyaz taciri olursun adýný kötülerken siyahýn
Orkideler kadar basitleþemez tüm sandýklarýn
Yanýlgýlarýnda bir hýrsýz konar ümitli çeyizine
Çift minare kadar geçersin Anadolu’nun tarihine
En olunmaz hayal olursun mýsralarýn küvetinde
Giderin yoktur, aðlamakla baþlar tüm hikayen
Bir üste çýkmak için uðraþýrken düþer seviyen
Sana dikenleri olan bir gül kalýrýverir ellerinde
Hep kadere baðlayýp, kendin gibi sevemedikçe