Sana caným kaynadý, daha ilk gördüðüm an Aþkýndan deli oldum, çeþm-i þehlâ bakýþlým. Nasýl oldu bilmem ki, öyle çok çok uzaktan Itýr kokunu aldým, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Maralým oldun benim, diþe diþ yaþasam da Gözüm, gönlüm hep sende, baðrý taþ yaþasam da Üzüntü, keder bitti, gönlü boþ yaþasam da Lâkin kalbe sen doldum, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Nasýl deðiþtim birden, sen kapýmý çalýnca Aklým baþýmdan gitti, aþk kalbime dolunca Rahat hayat sürmedim, gönül yârsýz olunca Ecelden önce öldüm, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Tattý mý aþký âþýk, usanmaz tekrar tadar? Akýl baþtan çýktý mý, her þeyi bir bir budar? Lisan-î hâl ortada, bil ki bu güne kadar Ýnan ki boþa yeldim, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Beni sana götürsün, atacaðým her adým Onsuz hayat zindandýr, kavuþmaktýr murâdým Vuslat tutkusu ile, yýlar yýlý aradým Aþkýmý sende buldum, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Mademki istiyoruz, bizler birbirimizi Aç kolunu ben geldim, çeþm-i þehlâ bakýþlým…
30/05/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.