Tren

Trenin düdüðü bir uzun, üç kesik ötüyor
Sýra sýra geçiyor gözlermin önünden
Tepeler, daðlar, agaçlar, köyler
Penceredeki aksime baktýkca her defasýnda
Gönlümü nedense bir baþka hüzün kaplýyor

Arkada kaldý her þey deyip bakýyorum uzaklara
Bir yeni baþlangýç hazzý ile dalýyorum hülyalara
Demir tekerlerin raylardaki sesi
Koþturuyorlar beni sanki dört nala
Yeni hayata

Kondöktörün uzaktan gelen sesi,
Tekerlerin fren uðultusu
Uyandýrýyorlar daldýðým hülyalardan
Bozuyorlar bu güzel týlsýmý
Sanýrým þimdi tren küçük bir köye giriyor

Koca gün geçti, artýk gece sürüyor
Susmuyor trenin düdüðü
Bir uzun üç kesik ötüyor
Karþýmda duruyor penceredeki aksim
Ve dýþarda dolunay trenle beraber yürüyor

Çýktýkca zifiri karanlýðýndan her tunelin
Bir baþka güzel akýyor hat boyu ýrmaklar
Bir heyecan bir iþtiyak kaplýyor içimi
Kalbim çarpýyor; içim içime sýðmýyor
Geçiyor bir bir þehirler, köyler, istasyonlar

Gece bitti, gün aðardý, çýkageldi simitçi
Nerde ise girecek tren artýk gara
Unuttum közlendi kalbimdeki o derin yara
Ne gam, olmasa da hiç bir karþýlayaným
Yepyeni bir hayat kucaklar beni;
Haydarpaþa’da .



M.Ýlhan Günay
Þubat 2007, Novosibirsk / Rusya


Sosyal Medyada Paylaşın: