SEV ÇOCUK...

yeni doðmuþ bebekti
süt kokulu,ana kucaðýna muhtaç
adýný koyarlarken,O’na hiç sormadýlar bile
önce aðlamayý öðrendi,
karný doyunca mutlu oldu,agular yaptý
emekledi,adýmladý,yürüdü sonralarý
kekeledi,konuþtu,kahkahalar attý...

iþte þimdi aramýza hoþgeldin çocuk!

öðrenmek istediðin ne çok þey var,biliyorum...
merak etme,hepsinin cevabýda sýrasýda var!

ateþe dokunup mu yanmak?
yoksa kötülere mi dokunmak?
hangisi daha çok acýtýr çocuk!
onuda öðreneceksin elbet
yüreciðin sýzlayarak...

bir gün en masum arkadaþlarýnýn
oyuncaklarýn olduðunu hatýrlayacak,
kýzarak fýrlattýklarýndan,özürdileyeceksin
yýlar sonra utanarak...

rengarenk balonlar,þekerler
anne,baba masallarý...doyasýya öpülmek
ne güzeldir çocuk,kuzu kuzu sevilmek...

anne sesinden duyduðun ninni en güzel þarkýdýr,
babadan aldýðýn harçlýksa,en keyifle harcadýðýn para
baþucunda kumbara üç beþ kuruþ atarsýn bayramdan bayrama
ne zaman ki elin ekmek tutar anlarsýn ki...
kazanmak zormuþ çocuk!

büyümekde zor be çocuk!
hata yaptýkça piþeceksin,aþýk olup acý çekeceksin
merhameti,iyiliði,güzelliði,zalimliði hepsini ayýrt edeceksin
sap saman hesabý sabredeceksin...

zamanla öðreniyor insan yaþama dair ne varsa,
unutma ki...hiç bir þey bilmeyen,
hiç bir þeyi sevemez çocuk!
sen kendini,yaþamý,erdemi sev!
sev ki sevil çocuk!...

S.YýldýzÇelik
Sosyal Medyada Paylaşın: