KAR YAĞARKEN

Dýþarýda kar yaðarken
Yine aklýma düþtün sen
Telefon açýp sesini duymak geldi içimden
Sensiz yapamaz yüreðim biliyorsun üþüdüðünde
Muhtaçtýr hep senin sýmsýcak sesine
Sen bilmesen de seni düþünürüm hep
Ne yaparsýn dört daðýn içinde bensiz?
O daðlar seni tutsak mý aldý sevgilim?
Bulutlarýn arasýndan güneþ kaybolmak üzere
Karanlýk çöker birazdan
Benim yalnýz yüreðim
Sensiz her gün karanlýklarda
Sense olan bitenden habersiz
Yaþayýp gidiyorsun küçücük sarayýnda
Annenin sýcacýk kollarýnda uyuyorsun
Ardýç kuþlarý gibi
Acaba hiç aklýndan geçiyor muyum
Gün batýmýnda?
Yüreðinde hissediliyor muyum
Yaðmur yaðarken?
Yürüdüðüm yollarda duruyor mu ayak izlerim?
Karþý tepelerden bakýyor mu resmim?
Sana el sallýyor muyum düþündüðünde beni?
Duygularýn sana yol gösteriyor mu?
Yüreðinde bana yer var mý sevgilim?
Rüzgarýn dalgalandýrdýðý sarý saçlarýn
Yine uçuþuyor mu kýzýl akþamda?
Sürgün vermeye baþladý mý meþe aðaçlarý?
Her bahar yemyeþil yapraklar daðlarý kaplýyor mu?
Karþý tepelerde turnalar içli içli ötüyor mu?
Gecenin sessizliðinde ýrmaðýn sesini duyuyor musun?
Yýldýzlar ýþýl ýþýl parlýyor mu gökyüzünde?
Dolunaya daha ne kadar zaman var?

Yakýnda leylekler
Telefon direklerine yuvalarýný yapar
Hýzla geçer günler
Gün be gün yaþanan anýlar kalýr geriye
Yalnýz yüreklerde büyür özlemler
Sevgiler filizlenir dört bir köþede
Aþktan sevdadan baþka bir þey
Kalmaz yüreklerde
Hiçbir güç çekip alamaz seni
Yüreðimde saklandýðýn yerden
Senin ellerinden baþka.

2009.OSMAN ÖZTÜRK.
Taflan Mevsimi Þiir Kitabýmdan...
Sosyal Medyada Paylaşın: