AYRILIK YARASI

Yüreðimde kanayan bir yara ayrýlýk
Damarlarýmda dolaþan acýtan yüreðimi
Yakan kavuran gözlerimi
Gürül gürül yanan bir ateþ gibi ayrýlýk.

Karanlýk bir kuyuya düþersin ya
Hiç beklemediðin bir anda
Ne yýldýzlarý görürsün ne de gökyüzünü
Saplanýr kalýrsýn bataklýða debelenir durursun
Sözleriyle yaraný iyileþtirecek
Onaracak bedenini
Bir dost eline muhtaç olursun.

Buðulanýr gözlerin hiddetten
Nefret de sarar duygularýný
Yýrtýp atmak istersin geride kalanlarý
Medet umarsýn çoðu zaman þarkýlardan
Kabuslar görürsün yataðýnda
Döner durursun deðirmen gibi
Ýstesen de uyutmaz duyduðun sesler.

Kalkar bakarsýn pencereden
Hüzünlü bir þarký tutturursun
Belki de bir ýslýk yalnýzlýðýna
Sabahý beklerken.

Elin telefona gider ama yüreðin elvermez
Gidemezsin ayaklarýn gitmez
Gururlu adamsýn elbette
Gururun hiç müsaade etmez.

Acaba kuyularda kör karanlýklarda
Yangýnlardayken o ne yapar
Ayný duygularý bulur mu yüreðinde
Kavrulur mu ayrýlýðýn acýsýyla
Özler mi nefesini
Gözlerine yeþil yeþil bakar mý?
Sen gibi o da ayrýlýðýna dayanabilir mi?

Arar mý özlem kokan sesiyle
Bir mesaj yazar mý parmak darbesiyle
Yüreðine yüreðimi yazar mý?
Geçmek bilmez geceler
Ve ben
Bunlarý yazýyorum sabahý beklerken
Ve ben seni düþünürken.

2007.OSMAN ÖZTÜRK.
Taflan Mevsimi Þiir Kitabýmdan.


Sosyal Medyada Paylaşın: