_baþýmý yastýða koyduðumda kalbimin kulaklarýma çarpmasý gibiydin ulaþamadým sana sadece duydum ve sustum sadece sense susumda us’tun_
bir yol bulup koþmalýydým oysa çöl sýcaðýnda donan dudaklarýmý yalamalýydý gözyaþlarýn aciziyetimi sürmeliydim alnýna ve þevkatini basmalýydým baðrýma
cesaret ikinci adýmken unuttum unutturdun tek bir bakýþ üzeri titreyiþlerde ve ben sinmiþ korkak bir sokak köpeðiyim þimdilerde
kanýmýn her damlasýnda aþkýndaydým oysa sevgilim derken dudaklarýndan gam damlasada aldýrmadým bu aþkýn kasýrgalarýna sürükleyecekse rüzgarýn sürünmeliydim ama ben bir saçak altýna saklandým yalanlarýndan sürünmeye razýyken üstelik sürüldüm ümitlerimden
göðsünden yüzüme damlayan o pervahsýz ter gibi bende evet bende damlýyorum ve akýyorum iþte nereye olduðunun önemi yok yol nereye giderse gitme demenin faydasý yok üzgünüm gittim bile
Sosyal Medyada Paylaşın:
tennure Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.