Kemanı Ağlatan Adam (Anroozha)

Ve insan
O maðrur gövdesinden
Doðarken kaldýrdý eðik baþýný gökyüzüne
Ve sonra Arþ’a deðdi birden...!

Göðün bittiði yerde
Sen dokundun
Týpký uykuya dalar gibi

Bir yandan kanatýyor
Bir yandan sarýyorsun yaralarý

Ah anroozha!
Sessiz çýðlýðýnda ses buluyor kemanýn
Düetinde piyanonun tuþlarýndan dökülüyorsun

Tonlarca aðýrlýðýnda
’Yalnýzlýk Kutsaldýr’ diye
Bir ivme ve yükle
Boðazýmýza takýlan bir nefes
Çýrpýnýyor yürekte
Tanýdýk bir soluk ve ses

Sen tellerine dokunuyorsun kemanýn
Biz
Hayata

/Karlarýn altýnda papatya hayali kuruyoruz/

Sessizliðin týnýsýnda bir baþka hüzün var
’Elleri öpülesi’ diye baþlayan ve annelere adanan
Ah dedirtiyor
Bu kadar mý içli çalýnýr bir enstrüman

Nasýl da dokunuyorsun
Kalp atýþlarýmýza

Sen o günlere
Acý çeken topraklara
Biz yitik bir hayata
Aðlýyoruz

Ah anroozha!
Bizi lale tarlalarýna götürüyorsun
Özgür beyaz ruhlar topluyoruz sesinde
Sürükleniyoruz sonra
Yeniden birlikte

Ve sonra düþlüyoruz ardýndan
Leylaklarý ve morlarý
Güneþe bakar hepsinin baþý
Bilirsin
Biz gibi deðil anroozha
Eðiyoruz tekrar baþýmýzý
...


Sevilnur DURMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: