kardelenle hercai

bu sabah acýlara uyandým yine
pencereme güneþ doðmuþtu
içimi gün aydýnlatýyordu
ama
yine ben
acýlarýn en soluksuzunu yaþýyordum
kalkmak istemiyordum yataðýmdan
yeni bir güne baþlamak da istemiyordum

gözümde yaþlarla
her gün gibi bu günde
yorganý çektim kafama
yeniden
soluksuz kalýþlarý yaþamak istedim
uyanmamak üzere uyumak istedim
ama her yeni günle yeniden uyandým karanlýk aydýnlýðýma

sonra dedim ki kendime
uyan artýk aç gözlerini
çýkar at gözlüklerini
yaþamak için bir amaç edin
yorganýn altýna gizlenerek yaþanýr mi bu dünya
hayat hep böyle sürüp gider mi ki

dilimde acý sözcükler dolanýrken
ben kendime yeni bir benlik
yeni bir isim ararken
sordum kendi kendime
hercai misin
kardelen mi
hangisini seçiyorsun yaþamak için

ben kardelen olmaya karar verdim
en zor anlarda
en aþýlmaz güçlüklerde
hayata inat
yeniden yeþermeye
yeniden can bulmaya
ve hayata can katmaya söz verdim
sonum kardelen kadar güzel olmasa da
yinede hercainin acýsýný çekmeyi bir borç bildim kendime

iþte hayat böyle
ne kardelen olabiliyorsun
ne de hercai ...
birinden biri
eksik kalýyor yaþantýmýzda
papatyalar gibi baharda açmasa da kardelenle hercai
umuda yenik düþmeden filizleniveriyorlar iþte
içinde yaþama arzularýyla
yeniden var ediyorlar tüm güzellikleri yüreklerinde
iþte bu hercaiyle kardelenin aþký
kimse anlamasada onlarý
yüreklerinde hep sevdaya dair bir acý
yüreklerinde hep mutluluða dair bir beklenti ...........
umarým
kardelenle hercai gibi güzel geçer
þu kýsacýk ömrümüz...
bir ömür boyu sürer yüreðimizde aþkýmýz....




Sosyal Medyada Paylaşın: