MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

DAHA ON İKİYE DEĞMEMİŞTİ EYLÜL SAATİ
zekeriya çavuşoğlu

DAHA ON İKİYE DEĞMEMİŞTİ EYLÜL SAATİ


- 1 -
özlemlerin yanaðýna kondurulmuþ
pembe, utangaç bir öpücüktü yaþam
giyim kuþam hak getire
bir kuru ekmek ve çökelekti azýðýmýz
daðlarýn serin sularýnda yýkardýk hayallerimizi
rengarenk kýr çiçekleriyle bezerdik
sevdalarýmýz , henüz söylenmemiþ
türkülerimizin ardýndan
uçup giderdi iz býrakmadan
güzellerin saçlarýna taç yapardýk
gün deðmemiþ hayallerimizden
tozpembe çiçekleri

bir gözalýmý ötede kuzular meleþirdi
kuþlar seviþirdi çam aðaçlarýnýn
kuytu köþelerinde
bilirdik,
görmezden gelirdik tarla kuþlarýnýn
bir öpücük düþü oynaþlarýný

çamlý daðlarýn özgür nefeslerini çekerdik
çocuk ciðerlerimize
uçsuz uçurumlarda yankýlanýrdý özgür seslerimiz
uzak iklimlerin gülpembe düþleri
ateþlenirdi damarlarýmýzda
daha nice bilinmedik yaþam kýrýntýlarýndan
çiçeklenirdi ilk yaz sabahlarý

her gün biraz daha boy atardýk
kýraç topraklarýn umarsýz taze çam fidanlarý gibi
serin dað rüzgarlarý süzülüp giderdi
tel tel saçlarýmýzý okþayarak
soðuk karanlýk gecelerde
soluksuz kurt sesleriyle bölünen uykularýmýza
yorgan ederdik düþlerimizi

-II-
adýmýzý kirlettiler
dönüp ardýmýza baktýðýmýzda
aþkýn çocuklarýydýk biz
güz yaðmurlarý sýzardý parmak uçlarýmýzdan
yel alýr, sel savururdu zamaný
aldýrmazdýk açlýða, susuzluða
baþýmýzý koyacak bir yastýðýmýz
yumuþacýk yün yorganlarýmýz
olmasýn ne çýkardý


yaþam dönek deðildi o zamanlar
eylül olmamýþtý daha
kýran girmemiþti bahçelerimize
taze gül gibi fidanlarýmýz sökülmemiþti
iri postal sesleriyle bölünmemiþti uykularýmýz
daha on ikiye deðmemiþti eylül saati

bir gece alýnýp götürülmemiþtik
izimiz yok edilmemiþti rutubet kokan
karanlýk zindanlarda
daha sönmemiþti gözlerimizde fer
týrnaklarýmýz sökülmemiþti
on ikiye deðmemiþti eylül saati

-III-
sen ey gül saatlerimizin saklý zindanlarýnda
envayý çeþit iþkencelerle ve acýlarla
lime lime edilirken etleri
ve umutlarý törpülenirken
acýmasýz cellatlarýn ellerinde
gözlerinde fer tükenirken azar azar
bakýp da özgür dünyaya gülümseyen çocuk

“ titre “ dediler bize
sonra titredik ve kendimize döndük
bu ölüme ilk yürüyüþümüzdü
ateþli ve coþkundu kanlarýmýz
ne olacaksa olsun dedik
korkuya ve umutsuzluða sarýlmadýk
kara yýlanlara sarýlýr gibi
sýrtýmýza inip çýkan coplar
ekmek arasý acý biber sosuydu
anamýzýn ak sütüydü çekilen iþkenceler
görmezden,duymazdan gelemediðimiz
bir garip dünyanýn koskocaman armaðanýydý sanki
o umarsýz dikbaþlýlýðýmýz

yalýnkýlýç dalmýþtýk düþmanlar ortasýna
çýplak ellerimiz ve yüreklerimiz en ölümcül silahlarýmýzdý
ellerimizi kestiler önce
yüreklerimizi söktüler yerinden
boþa gitmez dedik sevdalarda öldüðümüz
hani :” neden, niçin ? “ diyenler olur da bir gün
yola çýkanlar olur
hesap soranlar olur meydanlarda

-IV-

kör pusulardan uyandýk
zamansýz uzayan gecelerdi
filistin askýlarýnda dem tutuyordu acýlar
parlak bir ay doðuyordu damýtýlmýþ düþünceler üstüne

sözcükler býrakýp gitmiþlerdi anlamlarýný
ters yüz edilmiþlerdi göz göre göre mecazlar
aynalar kýrýlýp dökülmüþtü yerlere
yaþam, acý bir göz yanýlsamasýydý
kýrýk cam parçalarýndan yansýyan

göz gözü, iz izi seçmedi uzun zamanlar
gerçekler çamurlu bir ýrmaðýn
þaþkýn balýklarý gibi kör gezdiler
ayný kurþunlar deðdi körpe yüreklerimize
boyunlarýmýzda ayný ipler
ilmeklenip düðümlendi

güllerden kan sýzýyordu
taze tomurcuk güllerden
çürütülmüþ tenlerimizdeki mor çiçekler
ürkütüyordu leþ bekleyen sýrtlanlarý
köþe baþlarýnda kurtlar uluyordu
ölümler kol geziyordu dillerin suskun sahralarýnda
binlerce beden acýlar içinde
düþünceler özgürlüðün taze gül kokularýný soluyordu

-V-

kolumuzu kanadýmýzý kýrdýlar
demlendi cehennemin en bitimsiz acýlarý
gönlümüzün saklý zindanlarýnda
“anne “ diyemedik sustuk
“kurtar beni baba “ diyemedik sustuk
sustuk demlenen öfkelerimizin
gölgesinde saklanarak
“ bir gün “ dedik
bir gün gelecek
gülecek çocuklarýmýzýn yüzü
boy atacak özgür sokaklarda
paylaþacak tüm mutluluklarý doyasýya

yani boþuna deðildi öldüðümüz


-VI-
biz bu ülkeyi sevdik
uçan kuþtan, gül veren çiçekten
topraktaki börtü böcekten daha çok sevdik

biz bu ülkeyi sevdik
canýmýzsa can, kanýmýzsa kan dedik
açýlmadan daha gözlerimiz
öpüþmeden, dokunmadan gülce tenlere
gün sabahlara dek seviþmeden çýlgýnlar gibi
ve daha nice güzelliklerin
doyumsuz tatlarýna varmadan
yumduk gözlerimizi her bir þeye
biz bu ülkeyi kendimizden çok sevdik

…………
27 þubat 2011
samsun

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.