Seninle kavlimiz vardý hey can,
El ele Munzur’a çýkacaktýk,
Coþkuyla akan nehrin kenarýna,
Ýki sandalye atýp kafalarý bulacaktýk,
Marþlar, türküler söyleyip içimizdeki
Militanlýðý beyan edip, deþifre olacaktýk,
El ele, kol kola zýlgýtlarla halaylar çekip,
Özgürlüðe kulaç atacaktýk,
Hadi! Duy yüreðimin sesini;
Yýrt karanlýðýn belirsiz perdesini,
Neredeysen çýk gel Allah aþkýna.
Günler geçmek bilmiyor, umut ýþýðý yanýp sönüyor,
Belirsizlik hançeri yüreðimi buruyor,
Tüketme umutlarý, çýkar üstündeki kirli urbalarý,
Yönünü çevir Düzgün babaya,
Sýrtýný daya Munzur’un doruklarýna,
Yýldýzlara el sallayýp dostlukla uðurla,
Bir alaca þafaðýn maðrurluðunda,
Neredeysen çýk gel Allah aþkýna.
Bir çýkmazýn eþiðine, baþýmý koyduðum anda,
Bana elini uzattýn kardeþçe, dostça,
Seninle dertleri deþip, yaralara tuz bastýk,
O günden sonra; ablandým sende bana kardeþ.
Çoðu zaman seninle güneþin kýzýllýðýný görüp,
Kardeþçe omuz omuza verip, yeni güne merhaba dedik,
Zaten yaralýyým! Çaresizlikle yýkma, tutmuyor elim, ayaðým,
Tüm dostlarýn, can yoldaþlarýn, ailen,
Tek yürek olmuþ yolunu gözlüyor.
Yokluðunla cezalandýrma, faili meçhullükten çýk,
Neredeysen çýk gel Allah aþkýna.
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
26.5.2011/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.