ZAMAN GİDİNCE

Gün,
Beladan kaçarcasýna
Çekilirken
Buralarda;
Belli-belirsiz gölgeler
Baþlar kaynaþmaya.
Anýlar,
Kaçamazlar
Loþ sokaklara.
Birden
Sisler kaplar etrafý.
Hüzün senfonisinin
Dokunaklý notalarý yayýlýr,
Kendini bilmez ortamlara.
Yüzsüzce
Týklar bütün kapýlarý.
Pencere önünde çiçekler
Korkudan büzüþür.
Çýrýlçýplak kalýr sevgiler,
Üþür.

Sahipsiz kalmýþtýr
Zaman.
Kendini tanýyamaz.
Kýþýn
Dondurucu soðuðu gibi,
Çöker
Çaresizlik,
Yüreklerin üstüne.
Duygular,
Bitkisel hayata girer.
Nice yaþamlar,
Köþebaþlarýnda sýzýp,
Kendi hallerine gülerler.
Baþlar
Kabuslarla,
Bilinmeyen kovalamaca.
Canhýraþ sesleri
Heran kulaklarýmda.
Bulamam
Kaçýp, saklanacak yer.
Susmuþtur artýk,
Saatler, renkler, seviler...





(17.8.2003 tarihli 5. þiir kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın: